Periferik vertigosu olan bireylerde kraniosakral osteopatinin baş dönmesi ve denge üzerinde etkisinin araştırılması

Abstract

Çalışma, periferik vertigosu olan bireylerde kraniosakral osteopatinin baş dönmesi ve denge üzerine etkisini araştırmak amacıyla planlandı. Çalışmaya, 24-50 yaş arası 24 kadın (% 80), 6 erkek (%20) olmak üzere toplam 30 birey alındı. Çalışmamız tedavi ve kontrol olmak üzere iki gruba ayrıldı. Vestibüler supresan ilaçlarını tamamen bırakmak isteyen bireyler kraniosakral tedavi grubuna, ilaçlarını tamamen bırakmak istemeyen bireyler ise kontrol grubuna dahil edildi. Her grupta 15 birey yer aldı. Bireyler, baş dönmesi ve denge açısından değerlendirildi. Baş dönmesinin değerlendirilmesinde vizüel analog skalası (VAS) kullanıldı. Denge ise Berg denge testi ve Aktiviteye Spesifik Denge – Güvenirlilik Skalası (The Activities Specific Balance – Confidence Scale, ABC) ile değerlendirildi. Kraniosakral tedavi programı haftada bir kez olmak üzere 6 seans olarak uygulandı. Çalışmaya dahil edilen tüm bireyler 6 haftalık tedavi boyunca, tedaviden önce, tedavinin 3. haftası ve tedavinin 6. haftası olmak üzere 3 kez değerlendirmeye alındı. Tedavi sonunda, tedavi öncesi ve tedavi sonrası gruplar kendi içinde karşılaştırıldığında, baş dönmesi ve denge açısından iki grupta da anlamlı olarak iyileşme olduğu saptandı (p<0.05). Gruplar karşılaştırıldığında ise, kraniosakral osteopatinin baş dönmesi ve denge üzerinde ilaçlı gruba göre daha etkili olduğu gözlendi (p<0.05). Sonuç olarak; kraniosakral osteopatinin periferik vertigosu olan bireylerde bir tedavi seçeneği olarak diğer tedavilere ek olarak kullanılabileceği görüşündeyiz. Konuyla ilgili kanıtların oluşabilmesi için yeni çalışmalara gereksinim vardır.

This study was planned with the purpose of analyzing the effects of craniosacral osteopathy on dizziness and balance in patients with peripheral vertigo. A total of 30 individuals, 24 of whom are female (80%) and 6 of whom are male (20%) between 24-50 years of age were included in the study. Our study was then separated into two groups as the treatment and control groups. Patients who wished to completely quit vestibular suppressant medicine were placed in the craniosacral treatment group and patients who wished to quit taking all medicine were placed in the control group. Both groups included 15 individuals each. The individuals were evaluated in terms of dizziness and balance. In the evaluation of dizziness, the visual analog scale (VAS) was used. Balance was evaluated with the Berg balance test and The Activities Specific Balance – Confidence Scale, ABC. The craniosacral treatment program was applied for 6 séances once a week. All individuals included in the study were evaluated at 3 different times for the duration of the 6 week treatment, as prior to the treatment and on the 3rd and 6th weeks of the treatment. At the end of the treatment, when the prior to and after treatment groups were compared within themselves, it was determined that there was a significant recovery in both groups in terms of dizziness and balance (p<0.05). When the groups were compared with each other, it was observed that craniosacral osteopathy was more effective on dizziness and balance in comparison to the group who took medicine (p<0.05). As a result, we think that craniosacral osteopathy can be used in addition with other treatments as an alternative treatment in patients with peripheral vertigo and that new studies are needed to be able to form evidence related to the subject.