Maternal iyot durumunun yeni doğan bebeğe etkisinin belirlenmesi

Abstract

İyot Yetersizliği Hastalıkları (İYH) birçok insanı etkileyen önemli bir halk sağlığı sorunudur. İyot eksikliği özellikle gebe ve emziren kadınlarda hem anne hem de bebek için olumsuz etkileri nedeniyle ciddi bir sorundur. Bu araştırmanın amacı gebe kadınlarda ve yenidoğanda idrarla medyan iyot atımı (İMİA) düzeylerinin ve etkilerinin belirlenmesidir. Çalışma tanımlayıcı, kesitsel bir çalışma olup Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Bölümü'ne doğum için başvuran, gebelik yaşı 37 hafta ve daha büyük olan 60 gebe kadın ve 60 yenidoğan üzerinde yürütülmüştür. Gebelerin demografik özellikleri, 24 saatlik besin tüketimi, besin desteği kullanma durumu belirlenmiş ve antropometrik ölçümleri yapılmıştır. Gebe kadınlarda ortalama (±SS) yaş 26,5±4,8 yıldır. Gebelerin %73,3'ü iyotlu tuz kullanmaktadır. Maternal İİA ortalama 163,4±79,6 (İyotlu tuz kullanan gebelerde: 192,9±71,1; iyotlu tuz kullanmayan gebelerde: 82,3±29,8 mcg/L, p=0,000, p<0,05) mcg/L ve yenidoğanda ise 113,5±44,9 (annesi iyotlu tuz kullanan yenidoğan: 129,3±41,4; annesi iyotlu tuz kullanmayan yenidoğan:70,2±16,6 mcg/L; p=0,000, p<0,05) mcg/L'dir. İyotlu tuz kullanan ve kullanmayan gebelerin medyan iyot atım değeri 163,5 ve 74,6 mcg/L iken annesi iyotlu tuz kullanan ve kullanmayan yeni doğanlarda bu değerler, 118,3 ve 67,4 mcg/L'dir. Gebe kadınların %3,3'ünde ağır iyot eksikliği (<50 mcg/L), %16,7'sinde orta eksiklik (50-99 mcg/L), %21,7'sinde hafif eksiklik (100-149 mcg/L), %50,0'ında yeterli düzey (150-249 mcg/L) ve %8,3'ünde fazla düzey (250-499 mcg/L) belirlenmiştir. Yenidoğanda ise eksiklik, yeterlilik ve fazlalık sırasıyla %33,3, %63,3 ve %3,3 olarak belirlenmiştir. İyotlu tuz kullanan gebelerin bebeklerinde eksiklik görülme sıklığı iyotlu tuz kullanmayanlara göre daha düşüktür (p=0,000, p<0,05). İdrarla iyot atımı ağır eksiklik gösteren gebelerin yenidoğan bebeklerinin vücut ağırlığı ortalaması 2200,0±282,8 gram, yeterli olanların 3308,0±384,8 ve fazla olanların 3450,0±70,7 gramdır. Annenin idrar iyot atımı arttıkça yenidoğanın vücut ağırlığının arttığı saptanmıştır (p=0,005, p<0,05). Annesi iyotlu tuz kullanan yenidoğanların boy uzunluğu, baş çevresi ve beden kütle indeksi (BKİ) değeri iyotlu tuz kullanmayanlara göre daha fazladır (p=0,000, p=0,001 p=0,04 p<0,05). İyotlu tuz kullanan gebe kadınların %95,5'inin yemeğe pişerken tuz eklediği ve bu gebelerin idrar iyot atımlarının, iyotlu tuzu yemeğe pişirdikten sonra ekleyenlere göre daha düşük olduğu bulunmuştur (p=0,001, p<0,05). Tüm bu bilgiler doğrultusunda, maternal iyot atım düzeyi yenidoğanın düzeyi ile paralellik göstermektedir ve maternal iyot eksikliği hem anne hem de yenidoğan için önemli bir halk sağlığı sorunudur. Gebelerde ve bebeklerde iyot eksikliğinin önlenmesi için politikaların etkin uygulanması, yürütülmesi ve izlenmesi gerekmektedir.

Iodine Deficiency Disorders (IDD) is an important public health problem in many countries with negative consequences, especially in pregnant and lactating women and the newborn and children. The aim of this study is to determine the iodine status of the pregnant women and its effects on newborns. For this purpose urinary iodine concentration (UIC) in pregnant women and newborns were determined. Study is a descriptive, cross-sectional study, conducted on 60 pregnant women with gestational age of 37 weeks and over, who applied to the Department of Obstetrics and Gynecology at Gaziantep University, Faculty of Medicine and 60 newborns. Maternal demographic characteristics, 24-hour dietary intakes, nutritional habits of pregnant women were determined. Maternal and newborns anthropometric measurements were assessed, spot urine samples were collected and urinary iodine excretions were determined. Mean (±SD) age of women was 26.5±4.8 years. Out of total, 73.3% of pregnant women were consuming iodized salt. Maternal mean urinary iodine concentration (UIC) was 163.4±79.6 mcg/L [iodized salt consuming women (ISCW): 192.9±71.1; and noniodized salt consuming women (NISCW): 82.3±29.8 mcg/L, p=0,000, p<0,05)]. Mean UIC of the newborn was 113.5±44.9 mcg/L (newborns of ISCW: 129.3±41.4 and newborns of NISCW: 70.2±16.6 mcg/L; p=0.000, p<0.05). Maternal median urinary iodine concentration (UIC) of women consuming iodized salt was 163,5 mcg/L, and of women consuming non-iodized salt was 74,6 mcg/L. Median UIC of newborns of ISCW was 118,3 and newborns of NISCW was 67,4 mcg/L. It was found that 3.3% of pregnant women had severe iodine deficiency (<50 mcg/L), 16.7% had moderate deficiency (50-99 mcg/L), 21.7% had mild deficiency (100-149 mcg/L), 50.0% had adequate levels of iodine (150-249 mcg/L) and 8.3% excessive iodine (250-499 mcg/L). In the newborns, deficiency, adequacy and excess levels were found to be 33.3%, 63.3% and 3.3% respectively. The prevelance of deficiency in the newborn of women who consumed iodized salt was lower than those who did not consume iodized salt (p=0.000, p<0.05). Mean body weight of the newborn infants with severe urinary iodine excretion was 2200.0±282.8 grams, while it was 3308.0±384.8 and 3450.0±70.7 grams for the infants of pregnant women with adequate and excessive urinary iodine excretion, respectively. It was found that body weight of the newborn increases as the mother's urinary iodine excretion increases (p=0.005, p<0.05). Height, head circumference and body mass index (BMI) of the newborn of ISCW wer higher than those NISCW (p=0.000, p=0.001 p=0.04 p<0.05). It was found that 95.5% of pregnant women consuming iodized salt added salt to the dishes during cooking and urinary iodine excretion of these pregnant women was found to be lower than those who added iodized salt to the dish after cooking (p=0.001, p<0.05). It could be concluded that maternal iodine excretion concrentration is a good indicator of newborn iodine status and correlates with newborns urinary iodine concentration. National programmes for the prevention of IDD should be implemented efficiently and monitored effectively.