ÇHC`nin müdahil olmama politikası kapsamında Afrika devletleri ile ilişkileri: Sudan örneği

Abstract

Küresel bir güç olma yolunda hızlı adımlarla yürüyen Çin Halk Cumhuriyeti, zengin doğal kaynaklara ve hızla artan genç ve büyük bir nüfusa sahip olan Afrika ile ilişkilerini hızla geliştirerek çok kısa bir sürede diğer batılı devletleri geride bırakmış ve Afrika'nın en büyük ticari ortağı haline gelmiştir. Bu çalışmanın amacı ÇHC'nin özellikle Sahra Altı Afrika devletleri ile olan ticari, siyasi ve ekonomik ilişkilerinin kendisi ve Afrika devletlerinin gelişimi için olan stratejik önemini ortaya koymak ve ÇHC'nin `Müdahil Olmama` politikasının özellikle Sahra altı Afrika devletleri ile olan ilişkileri gelişimi üzerindeki etkisini Sudan örneği üzerinden analiz etmektir. Çalışmanın diğer bir amacı yine Sudan örneği üzerinden ÇHC'nin Afrika devletleri ile olan ilişkilerinde uyguladığı `Müdahil Olmama` politikasını sürdürmesini etkileyebilecek etkenleri analiz etmektir. Bu kapsamda öncelikle ÇHC ve Afrika devletleri arasındaki ilişkilerin tarihsel gelişimi, ÇHC'nin `Müdahil Olmama` politikasının ilişkilere etkileri ve bu politikaya gelen eleştiriler incelenmiştir. Çalışmada ÇHC ile Afrika devletleri arasındaki ilişkiler `güney-güney işbirliği` penceresinden incelenmiştir. Çalışmanın sonuç bölümünde ÇHC'nin, büyüyen ekonomisini, Afrika'da her geçen gün artan yatırımlarını ve `sorumluluk sahibi bir süper güç` olarak gittikçe önem kazanmaya başlayan uluslararası imajını korumak adına `müdahil olmama` politikasının uygulamasında esnekliklere gitmeye başladığı ve özellikle çıkarlarının yoğunlaştığı bölgelerde daha müdahaleci bir dış politika izlemeye başladığı sonucuna varılmıştır.

China, the new rising global power of the World, has developed its relations with African countries in a relatively short time and by surpassing the USA, has become the number one trading partner of Africa. Africa is a huge continent home to almost one billion people and rich natural resources. This study aims to emphasize the strategic importance of the relations between China and African countries and furthermore to analyze the effect of China's `non-interference` policy on the development of relations by studying China-Sudan relations as an example case. In addition, this study also aims to analyze the factors that may affect or shape China's future practice of its `non-interference` policy in Africa. Accordingly, the development history of relations between China and Africa, the effect of China's `non-interference` policy on the relations, reactions to China's `non-interference` policy and factors that may shape the future of China's `non-interference` policy have been analyzed. This study examines the relationship between China and African countries from a `south-south` cooperation point of view. The study concludes that China has started to apply more flexibility in the practice of its `non-interference` policy, mostly due to its increasing interests in the continent and its desire to strengthen China's image as a global responsible super power.