Sigara bırakmayı etkileyen faktörler ve bırakma yöntemlerinin etkinliği

Abstract

Giriş veAmaç: Bu çalışma sigarayı bırakmak için polikliniğimize başvuran hastalardan sigara kullanımını bırakan ve bırakamayan hastaların demografik-sosyokültürel özelliklerini karşılaştırmayı ve sigara bırakmayı etkileyen faktörleri, kullanılan tedavi yöntemlerinin başarı oranlarını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır.Materyal-Metod: Toplam 179 hasta çalışmaya dahil edildi. Olguların demografik özellikleri, sigara içme davranışları, Fagerstrom nikotin bağımlılık derecesi, eşlik eden medikal ya da psikiyatrik hastalıkları ve kullandıkları ilaçlar kaydedildi. Olguların 1.yıl sonundaki tedavi sonuçları değerlendirildi. Sigara bağımlılığının tedavisinde uygulanan tedavi yöntemlerinin etkinlik ve yan etkileri, bırakan ve bırakamayan bireylerde cinsiyet, meslek, eğitim, ek hastalık, aile anamnezi, evde sigara içilmesi, sigara içme süresi ve başlama yaşı, günlük sigara sayısı, başvuru nedeni, sigarayı bırakmak isteme nedeni, daha önce sigarayı bırakma deneme durumları kaydedildi. İstatistiksel analiz Statistical Package for Social Sciences Version 18.0 (SPSS-18.0) programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: Değerlendirilen 179 hastanın 118'i (%65.6) erkek, 61'i (%34.1) kadın, 71'i (%39.7) evli, 108'i (%60.3) bekardı. Yaş ortalaması 41.5±13.7 yıl bulundu. Olguların oniki aylık izlem sonunda 57'sinin (%31.8) sigarayı bıraktığı görüldü. Sigarayı bırakmış olanlar ve bırakamamış olanlar arasında cinsiyet, yaş, çalışma durumu, öğrenim durumu açısından fark izlenmedi. Evli olmanın ve ek hastalık bulunmamasının sigara bırakma oranını anlamlı olarak arttırdığı bulundu (sırasıyla p=0.049, p=0.010). Evde başka sigara içen birinin bulunmasının bırakma üzerine anlamlı etkisi izlenmedi. Her iki grupta da vareniklin ile birlikte davranışsal tedavi en sık uygulanan yöntemdi. Kullanılan farmakolojik yöntemler arasında anlamlı fark izlenmedi. Ancak kombine tedavi grubunda en yüksek bırakma oranı (%41.7) izlendi. Sonuç: Çalışmamızda sigara bırakma oranı %31.8 olarak saptandı. Farklı tedavi yöntemlerinin etkinliği benzerdi. En yüksek bırakma oranı kombine tedavi grubunda (%41.7) izlendi. Evli olmak ve ek hastalık bulunmamasının sigara bırakma oranını artırdığı saptandı. Mevcut tedavilere rağmen sigara bırakma oranın istenilen düzeyde olmadığı düşünülmektedir. Sigara bırakma tedavisinde kullanılabilecek yeni ilaçlar geliştirilmesi için ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

Introduction and aim: The aim of the study was to compare demographic-sociocultural properties of the patients who stopped smoking and those could not, among the patients who admitted to the outpatient clinic to quit smoking and to evaluate the factors that affects the quit smoking and the succsess rate of the different methods of treatment to quit smoking. Material-Methods: One hundred seventy-nine patients were enrolled to the study.The demographic properties, smoking habits, the degree of Fagerstrom nicotine dependance, co-morbidities of the participants and the drugs which they were using were recorded.The results of the treatment at the end of the first year were evaluated.The following data were recorded for each patient: The treatment methods and their effectiveness to quit smoking, gender, occupation, the status of education, co-morbidity, family history, someone smoking at home, duration of smoking and the age to start smoking, number of cigarette per day, the cause of admission to the outpatient clinic and willing to quit smoking, the status of previous trial to quit smoking.The Statistical Package for Social Sciences Version 18.0 was used to make statistical analysis of the data.Results: One hundred eighteen (65.6%) of the patients were male and rest of them were female. Seventy-one (39.7%)of the participants were married and 108 (60.3%) of them were single. Fifty-seven (31.8%) patients had been quited smoking at the end of 12 months. Gender, age, occupational status did not differ between the patients who had been quited smoking and those who had not. It was found that being married and having co-morbidity increased the rate of quit smoking significantly ( respectively, p=0.049, p=0.010). Varenicline was the most frequently used method in both of the groups.There was no statistically significant difference between the different methods of treatment. The highest rate of quit smoking was found in combined teatment group (41.7%).Conclusion: In the present study, the rate of quit to smoke was found 31.8%. The efficiency of different treatment methods was similar. The highest rate of quit smoking found in the combined teatment group (41.7%). Being married and having co-morbidity increases the rate of quit smoking. Despite pharmocotherapies that are already being used, the rate of quit to smoke is still low. Further studies are necessary to develop new drugs to use in treatment to quit smoking.