Kur`an`a göre sünnetin bağlayıcılığı

Abstract

Bu çalışma ile hedeflenen, sünnetin Kur'an'da nasıl bir karşılık ve konuma sahip olduğunu ortaya koyup bağlayıcı olup olmama durumunu tespit etmektir. Hz. Peygamberin sünnetini işaret eden kavram ve ayet gruplarını inceleyerek bu konudaki nakli bilgiler ışığında yapılan yorumlarla bir neticeye varmaya çalışıldı. Yapılan araştırmada Hz. Peygamber, peygamberlik vazifesinden önce okuma yazma bilmemiş ve herhangi bir ilim tahsilinde bulunmamıştır. Kur'an'ın ifadesiyle ümmi idi. Tek bilgi kaynağı aldığı ilahi vahiydir. Bu vahyin en temel olanı Kur'an'dır. Bununla beraber Hz. Peygambere ilahi vahyin hem metni ve hem de muhtevası anlatılmıştır. Kur'an metni dışındaki bu vahyin Kur'an'daki karşılığı hikmet ve tebyîn vazifesidir. Kur'an ile birlikte Hz. Peygambere verilen hikmet, Kur'an metni dışında Hz. Peygambere öğretilen dini hususların muhtevasıdır. Genel kabul gören görüşe Hz. Muhammed (s.a.s.)'e verilen hikmet, sünnettir. Hz. Peygamber'e verilen tebyîn vazifesi, tebliğ edilen Kur'an ayetlerinin izah edilmesidir. Bir şeyi izah etmek, metinle kast olunanın açıklanmasıdır. Bu da demek oluyor ki metnin dışında Hz. Peygambere dini hususlar öğretilmiştir. Sünnet ile yapılan da budur. Bu vazifelerle gönderilen Hz. Peygambere itaat ve ittiba farz kılınmış ve mutlak olarak bağlayıcıdır. Öte yandan Hz. Peygamber bir beşerdir. Her beşer gibi içinde yaşadığı toplumun sosyal bir ferdidir. Dünyevi birçok hususta bir beşer olarak verdiği kararlarda yanıldığı ve yaptığı istişareler neticesinde verdiği kararları değiştirdiği olmuştur. Bununla vardığımız neticeye göre Hz. Muhammed (s.a.s.)'in dini hususlar dışında söylediği ve yaptığı şeyler vahiyle olmamış ve isabet ettiği gibi yanıldığı da vaki olmuştur. Bir beşer olarak dini hususlar dışındaki söz, fiil ve takrirlerinin bağlayıcı olmadığı kanaatine varılmıştır.

The aim of this study is how to reveal the meaning and position of the Sunnah in the Quran and so as to determine whether it is binding or not. By examining the concepts and group of verses that point to Sunnah of the prophet, it was tried to come to conclusion with the comment made in the light of the knowledges about this issve. Before his duty of prophethood times, prophet was illiterate and Hz. Muhammad hadn't had any scholarship konwlegdge. He was illiterate with the expressions of the Quran. The only source of knowledge is diwine revelation which he received. The most basic of this revelation is the Quran. Having said that, both the text and the context of divine revelation was told the prophed. Apart from the text of the Quran, the aguivalent of this revelation is wisdom and prophecy in the Quran. The wisdom was qiven the prophet with the Quran. Except the text of the Quran, is the content of the religious matters which was tought the prophet. According to generally accepted view, the wisdom was given to the prophet Muhammad is Sunnah. The duty of prophet hood was given to prophet is to explain the verses of the Quran. To explain something is the explanation of what is mean by the text. This means that, aport from the text religious maters were taught to the prophet this is what is done with Sunnah. The prophet who was sent with these duties, obedience and worship were obligatory and this is absolutely binding. on the other hand prophet is a human being, like every human being, he is a social and a member of his sociely living in. as a human being he was wrong in his decisionsin the mancuordly matters and the had changed his decisions as a result of consultation. According of the conclusion we have reached with this, the thing that prophet Muhammad said and did, except for religious matters, didn't happen by revatation and it became clear that he was wrong as wellas we have mentioned be fore, As a human being we have concluded that expert religious matters, words, actions and declaretions are not binding.