Ratlarda oluşturulan over iskemi- reperfüzyon hasarı üzerine tenoksikamın etkisi

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmamızda ratlarda deneysel over torsiyonunda, detorsiyon sırasında düşük ve yüksek doz tenoksikam (TNX) kullanılan ve kullanılmayan gruplarda iskemi/reperfüzyon(I/R) hasarını önlemede TNX'in rolünü doza bağımlı olarak, histolojik ve biyokimyasal analizlerle göstermeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmada toplam 60 adet 12 haftalık, 260-305 gram (ortalama 277 gram) ağırlığında Wistar albino cinsi dişi denek kullanıldı. 8 ayrı grup oluşturuldu. Grup-1 (sağlıklı, n=4), Grup-2 (sham, n=8), Grup-3 (iskemi, n=8), Grup- 4 (iskemi+ TNX 10 mg/kg, n=8), Grup- 5 (iskemi+ TNX 20 mg/kg, n=8), Grup-6 (iskemi/reperfüzyon, n=8), Grup-7 (iskemi/reperfüzyon+ TNX 10 mg/kg, n=8), Grup- 8 (iskemi/reperfüzyon+ TNX 20mg/kg, n=8) olarak tanımlandı. Anestezi altındaki ratların overlerine ulaşılarak vasküler klips ile 3 saat iskemi, 3 saat reperfüzyon yapıldı. Sadece iskemi(I) uygulanan tedavi gruplarında iskemiden 30 dakika önce belirtilen dozlarda TNX intraperitoneal verildi. I/R uygulanan tedavi gruplarında ise reperfüzyondan 30 dakika önce TNX intraperitoneal uygulandı. Over dokuları ve kalplerinden alınan kan örneklerinden biyokimyasal ve histopatolojik incelemeler yapıldı. BULGULAR: İskemi grubunda kontrol ve sham grubuna göre over histopatolojik hasar skoru (OHHS) ve kaspaz-3 aktivitesi artmış olarak bulunurken, I-10 ve I-20 gruplarında, I grubuna göre ve I/R-10 ve I/R-20 gruplarında I/R grubuna göre OHHS ve kaspaz-3 seviyelerini anlamlı derecede düşük bulundu. MDA düzeyini TNX kullanılan gruplarda diğer gruplara kıyasla daha düşük konsantrasyonda saptanırken, GSH miktarını TNX kullanılan gruplarda artmış olarak saptandı. İskemi grubuna göre, I-10 ve I/R-10 gruplarında ve I/R grubuna göre I/R-10 grubunda TNF-a anlamlı derecede düşük konsantrasyonda bulunmuştur. SONUÇ: Ratlarda deneysel olarak oluşturulmuş over I/R hasarında TNX' in koruyucu etkisi, hem histopatolojik hem de biyokimyasal parametreler ile gösterildi.

AIM: This study aimed to demonstrate the role of tenoxicam (TNX) in the prevention of ischemia/ reperfusion (I/R) injury in experimental ovarian torsion in rats, on which low and high dose TNX was used during detorsion, in dose-dependent, histological, and biochemical analyses. METHODS: A total of 60 Wistar albino female subjects, which were 12-week old and weighed 260-305 grams (mean 277 grams), were used in the study. 8 different groups were formed, which were Group-1 (healthy, n = 4), Group2 (sham, n = 8), Group-3 (ischemia, n = 8), Group-4 (ischemia + TNX 10 mg/kg, n = 8), Group-5 (ischemia + TNX 20 mg/kg, n = 8), Group-6 (ischemia / reperfusion, n = 8), Group-7 (ischemia / reperfusion + TNX 10 mg/kg, n = 8), Group-8 (ischemia / reperfusion + TNX 20 mg/kg, n = 8). The ovaries of the anesthetized rats were reached with vascular clips. They were exposed to ischemia and reperfusion for 3 hours. In the ischemia-treated treatment groups, TNX intraperitoneal was given at the indicated doses 30 minutes before the ischemia. In the ischemia/ reperfusion treatment groups, TNX intraperitoneal was applied 30 minutes before reperfusion. Biochemical and histopathological examinations were performed from blood samples taken from their hearts and ovary tissues. RESULTS: Ovarian histopathological damage score (OHDS) and caspase-3 activities were increased in the ischemia group compared to the control and sham groups, while OHHS and caspase-3 levels were significantly lower in the I-10 and I-20 groups compared to the I group and in the I/R-10 and I/R-20 groups compared to the I/R group. We found MDA levels to be lower in the TNX treated groups than in the other groups, whereas GSH levels were increased in the TNX treated groups. There was a significant decrease in TNF-α in the I-10 and I/R-10 groups and in the I/R-10 group compared to the I/R group. CONCLUSION: The protective effect of tenoxicam in experimental ovarian I/R injury in rats was indicated by both histopathological and biochemical parameters.