Özel gereksinimli çocuklarda çalışan fizyoterapistlerinçocuk sevme düzeyinin çocukların terapiye katılımmotivasyonu üzerine etkisinin incelenmesi

Abstract

Çalışmamızın amacı, özel gereksinimli çocuklar ile çalışan fizyoterapistlerin çocuk sevme düzeyinin çocukların terapiye katılım motivasyonu üzerine etkisinin incelenmesidir.Çalışmaya Ağustos-Eylül ayları arasında toplamda 138 özel gereksinimli çocuk ve 138 fizyoterapist alındı. Dahil edilen olgular İstanbul ili içerisinde kronik engelli çocuklarla çalışan fizyoterapistlerin çalıştığı özel eğitim ve rehabilitasyon merkezleri ve tıp merkezlerinden seçildi. Çalışmaya katılacak olan özel gereksinimli çocukların yaş, cinsiyet gibi demografik verileri ve kaba motor fonksiyon sınıflandırma sistemine (KMFSS) göre engel düzeyleri kaydedildi. Çocukların seans sırasındaki motivasyon seviyeleri ise seans sonunda yapılan olan Pediatrik Motivasyon Ölçeği ile değerlendirildi. Fizyoterapistlerin yaş, cinsiyet, meslek yılı, çalıştığı yer gibi demografik özellikleri kaydedildi ve çocuk sevme düzeyleri Bernett Çocuk Sevme Ölçeği ile değerlendirildi. Çalışmanın veri analizinde SPSS20.0 istatistik programı kullanıldı, p≤0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Elde edilen bulgulara göre, fizyoterapistlerin çocuk sevme düzeyi ile çocuğun terapiye katılma motivasyonu arasında anlamlı bir ilişki bulunurken kadın fizyoterapistlerin çocuk sevme düzeylerinin erkek fizyoterapistlerden anlamlı şekilde yüksek olduğu ve fiyoterapistlerin yaşı arttıkça çocuk sevme düzeylerinin anlamlı şekilde azaldığı saptanmıştır (p≤0,001). Ayrıca fiyoterapistlerin çalışma süresi ile çocuk sevme düzeyleri arasında negatif korelasyon bulunmaktadır (p≤0,001).Sonuç olarak fizyoterapistin çocuk sevme düzeyi ile çocuğun terapiye katılma motivasyonu arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Fizyoterapist, motivasyon, fonksiyon, serebral palsi, kaba motor fonksiyon

The aim of our study is to investigate the effect of physiotherapists working with children with special needs on the motivation of children to participate in therapy.138 children with special needs and 138 physiotherapists were included in the study between August and September. The subjects included in the study were selected from special education centers and medical centers where physiotherapists working with chronic disabled children were working in Istanbul. Demographic data such as age and gender of the children with special needs and the level of disability according to gross motor function classification system were recorded. The motivation levels of the children during the session were evaluated with the Pediatric Motivation Scale. The demographic characteristics of the physiotherapists such as age, gender, occupational year and place of work were recorded. Child liking levels were evaluated with Bernett Child Love Scale. SPSS20.0 statistical program was used in the data analysis of the study, p≤0.05 was considered statistically significant. According to the findings, a significant relationship was found between physiotherapists' love of child and motivation of child to participate in therapy. It was found that the level of child loving of female physiotherapists was significantly higher than that of male physiotherapists, and the level of child loving decreased significantly as the age of physiotherapists increased (p≤0,001). There is also a negative correlation between the duration of the work of the physiotherapists and the level of child love (p≤0,001).As a result, there is a positive relationship between physiotherapist's love of child and motivation of child to participate in therapy. Keywords: physiotherapist, motivation, function, cerebral palsy, gross motor func