Karaciğer laserasyonlarında n-butil 2-siyanoakrilat kullanımının diğer doku adezyon materyallerine üstünlüğünün karşılaştırılması

Abstract

Karaciğer yaralanmaları sonucunda ya da ameliyatlar esnasında meydana gelen kanamalar, halen ciddi bir mortalite ve morbidite sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Karaciğere gelen yüksek miktardaki kan, karaciğerin bol miktarda kapiler içermesi ve geniş yüzey alanı, meydana gelen kanamalarının ciddi boyutlara ulaşmasına neden olur. İşlem öncesi ve işlem sırasında meydana gelen kanamalar ve buna bağlı komplikasyonlar, post-operatif kanamalar ve kan transfüzyonüyla ilişkili problemler, bu süreci daha da sorunlu bir hale getirmektedir. Topikal hemostatik ajanlar, her ne kadar majör kanamaları durdurmak konusunda yetersiz olsalar da daha ufak boyutlu kanamaların durdurulması açısından iyi sonuçlar verdiği bilinmektedir. Çalışmamız; siyanoakrilatın, karaciğer laserasyonlarında diğer doku adezyon materyallerine ve topikal hemostatik ajanlara karşı etkinliğini kıyaslamayı amaçlamaktadır. Bunun için ortalama 250-350 gram ağırlığındaki adet Wistar albino ırkı erkek sıçanlar (n=38) beş farklı gruba bölünerek (Sham Grubu(n=6), Kontrol Grubu(n=8), Fibrin Glue Grubu [Tisseel®](n=8), Rejenere Sellüloz Grubu [Surgicell®](n=8) ve Siyanoakrilat Grubu [Histoacryl Blue®]:(n=8)) Sham grubu dışında kalan gruplardaki deneklerin karaciğer sol lobu üzerinde laserasyonlar meydana getirildi. Çalışmamızda; deneklerden işlem öncesi, sonrasında ve sakrifikasyon öncesinde elde edilen hematokrit değerleri, kanama süreleri, sakrifikasyon sonrasında görülen karın içi adezyonları, yara rejenerasyonununda hidroksiprolin, fibronektin, kollajen ve matriksmetalloproteinaz gibi belirteçler ile histopatolojik bulgular değerlendirmeye alındı.Çalışmamızda; siyanoakrilatın karaciğer kanamalarının yavaşlatılmasında ve durdurulmasında fibrin doku yapıştırıcısı ile eşdeğer olduğu, rejenere selülozdan daha etkin olduğu; ancak daha ciddi batın içi yapışıklıklar oluşturduğu sonucuna vardık. Günümüzde siyanoakrilatın karaciğerde kullanımıyla ilgili literatürdeki çalışmalar oldukça sınırlı sayıda olup, kanamalarda optimum cerrahi fayda sağlamaya ve doku rejenarasyonuna yönelik daha ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

Bleedings occurring after liver trauma or bleedings related to liver operations are still considered as a serious mortality and morbidity problem. High amount of blood in-flow towards the liver, large amount of capillaries and a wide surface area make liver bleedings much more serious. Complications related to pre-operative and per-operative blood loss, post-operative bleedings and transfusion related problems may cause more complex and serious consquences. Even though topical haemostatic and adhesion materials are inadequate to cope with major bleedings, they are effective to stop smaller scale bleedings.Our experimental study aims to compare the effectiveness of cyanoacrylate against other topical haemostatic materials on liver lacerations. Thirty-eight male Wistar albino rats weighting between 250-300 grams divided into five different groups (Sham Group(n=6), Control Group(n=8), Fibrin Glue Group [Tisseel®](n=8), Regenerated Cellulose Group [Surgicell®](n=8) and Cyanoacrylate Group [Histoacryl Blue®](n=8)) and liver lacerations on left liver lobes were created in study groups. Hematocrite levels during pre-operative, post-operative phase and before sacrification, duration of bleeding, post-operative adhesions of intraabdominal compartments, levels of biochemical markers such as hydroxyproline, collagen, matrix metalloproteinase and histopathological evaluation of liver regeneration were taken into consideration.Our study showed cyanoacrylate had similar effects of slowing down & stopping liver bleedings compared to fibrin glue and it was better compared to regenerated cellulose. However, cyanoacrylate created more intra-abdominal adhesions compared to other two agents. Advanced studies are needed in order to understand the effectiveness of cyanoacrylate on stopping bleedings from liver for optimal surgical results and its effects on tissue regeneration.