Derin ven trombozu tedavisinin orta dönem sonuçları : Girişimsel ve medikal tedavilerin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: İlyofemoral derin ven trombozu hastalarında kullanılmakta olan girişimsel yöntemler vemedikal tedavinin etkinliği ve takip süresince posttrombotik sendrom gelişme riskini karşılaştırmakhedeflendi.Hastalar ve yöntemler: 1 Ocak 2012–1 Kasım 2018 tarihleri arasında ilyofemoral derin ventrombozu (DVT) nedeniyle sadece medikal tedavi alan ve medikal tedaviye ek olarak endovaskülertedavi uygulanmış hastaların hastane kayıt sistemi ve telefon görüşmeleri vasıtasıyla klinik durumlarıretrospektif olarak incelendi. Analize, girişimsel tedavi uygulanan (Grup G) 35 hasta ile sadecemedikal tedavi uygulanmış (Grup M) 182 hasta dâhil edildi. Hastaların yaş ortalamaları Grup G'de49.8±16.7 (20-89) ve Grup M'de 51.4±18.4 (15-96) idi (p=0.628). Hastalar provoke olan/olmayan,LET skalası (alt ekstremite tromboz seviyesi skalası), son kontrolde saptanan VCSS (venöz klinikciddiyet skorlaması) ve Villalta skorlaması yöntemleriyle sınıflandırıldı. LET skalası alt ekstremitevenöz Doppler USG sonuçlarına göre değerlendirildi.Bulgular: Akut dönemde hiçbir hastada mortalite gözlenmedi. Takibin tamamlandığı 107 hastadaortalama ve toplam takip süreleri 2.6±2.5 yıl (1 ay-19.7 yıl) ve toplamda 278.5 hasta/yıl oldu. LETsınıflamasına göre Grup G'de daha fazla oranda proksimal tutulum olduğu görüldü (p=0.0001).Rekürens gelişme oranı Grup G'de %22.9 (8 hasta), Grup M'de %13.9 (23 hasta) oldu. (p=0.198).Rekürens olmadan ortalama sağ kalım Grup G'de 1.6±1.7 yıl, Grup M'de 2.6±3.7 yıl oldu (p= 0.052).Grup M'de 1 ve 2 yıllık rekürens olmadan sağ kalım sırasıyla %92.9±%2.2 ve %85.9±%3.7; GrupG'de sırasıyla %80.0±%8.1 ve %73.9±%9.8 oldu (p=0.479). Pulmoner emboli, Grup G hastalarınıntakibinde hiç görülmedi. Grup M'de 5 (%2.7) hastada gelişti (p=0.614). Grup M'de pulmoner emboliolmadan 1 ve 2 yıllık sağ kalım %97.1±%2.0 ve 5 yılda %87.9±%6.6 olup Kaplan Meier analizinegöre istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0.312). Grup G'de tespit edilen ortalama Villaltaskoru 3.0±2.6 (0-11), Grup M'de 5.4±5.2 (0-19) (p: 0.013) oldu. Villalta skoru >5 olan hasta sayısıGrup G'de 1 (%3.4) ve Grup M'de 32 (%41.0) idi. Takipte son ölçülen ortalama VCSS Grup G'de2.6±3.5 (0-16) ve Grup M'de 4.4±3.6 (0-18) olarak bulundu (p=0.027). Antikoagülan ilişkili kanamaoranları Grup G'de %27.6 (8 hasta) ve Grup M'de %41.0 (32 hasta) idi (p=0.195).Tartışma: Derin ven trombozu tedavisinde girişimsel işlemler ile 2 yıl takip sonrasında daha düşükVCSS ve Villalta skorları saptanmaktadır. Posttrombotik sendrom gelişimi belirgin olarak azalmıştır.İlyofemoral tutulumlu DVT tedavisinde girişimsel tedavi orta dönemde kalıcı fayda sağlamaktadır.Anahtar kelimeler: Derin ven trombozu, posttrombotik sendrom, transkateter trombektomi

Objective: The interventional and medical treatment modalities used in the treatment of iliofemoralvenous thrombosis were analyzed in terms of outcome; efficiency and the risk of postthromboticsyndrome were analyzed.Patients and Methods: Patients who were treated for iliofemoral deep venous thrombosis (DVT) bymeans of medial and interventional methods were retrospectively analyzed from hospital records andphone interviews. The interventional group (Group G) consisted of 35 patients and the medicallytreated group (Group M) consisted of 182 patients. The average age of the patients in Group G andGroup M were 49.8±16.7 (20-89) and 51.4±18.4 (15-96), respectively (p=0.628). Patients havingDVT as provoked/unprovoked, Lower Extremity Thrombosis (LET) scale, final Venous ClinicalSeverity Scores (VCSS) and Villalta scores in the final interviews were recorded. The LETclassification was made based on the initial Doppler USG results.Results: No patients had any mortality in the acute period. Follow-up was complete in 107 patients.The average duration of follow-up was 2.6±2.5 years (1 month-19.7 years), adding up to a total of278.5 patient/years. The follow-up duration was Group G had more number of proximal involvementaccording to LET classification (p=0.0001). The rate of recurrent DVT was 22.9% (8 cases) and13.9% (23 cases) in Group G and Group M, respectively (p=0.198). The average recurrence-freesurvival durations in Group G and Group M were 1.6±1.7 and 2.6±3.7 years, respectively (p=0.052).The 1- and 2-years recurrence-free survival rates in Group G and Group M were 80.0%±8.1%,73.3%±9.8% and 92.9%±2.2%,%85.9%±3.7%; respectively (p=0.479). None of the Group G patientshad pulmonary emboli (PE) during follow-up. In Group M, 5 patients had PE during follow-up(p=0.614). The 1, 2 years PE-free survival rate in Group M was 97.1%±2.0% and at 5 years87.9%±6.6%. The difference between groups were nonsignificant (p=0.312). In the final controls,average Villalta scores in Group G and Group M were 3.0±2.6 (0-11) and 5.4±5.2 (0-19), respectively(p=0.013). The number of patients with Villalta scores >5 were 1 in Group G (3.4%) and 32 in GroupM (41.0%) (p=0.0001). The average VCSS were statistically different in Group G and Group M(2.6±3.5 (0-16) and 4.4±3.6 (0-18), respectively) (p=0.027). Anticoagulant related bleedingcomplications occurred in 8 patients in Group G (27.6%) and in 32 patients in Group M (41.0%)(p=0.195).Discussion: Interventional treatment after DVT results in lower VCSS and Villalta scores at 2 years.The rate of postthrombotic syndrome is significantly low in patients who received interventionaltreatment. Interventional therapy options in iliofemoral DVT offers persistent advantage in mid-termfollow-up.Key words: Deep vein thrombosis, postthrombotic syndrome, transcatheter thrombectomy