İş hukukunda ibra sözleşmesi

Abstract

İbra sözleşmesi, taraflar arasındaki bir borç ilişkisinin alacaklı tarafından borçlu lehine sona erdirilmesidir. İbra sözleşmesi, 818 sayılı Borçlar Kanunu döneminde kanuni olarak düzenlenmemiş, uygulanması öğreti ve yargı kararlarına bırakılmıştır. 818 sayılı Kanun döneminde ibra sözleşmesinin tabi olacağı kurallar temelde 1911 tarihli İsviçre Borçlar Kanunu'ndaki ibraya ilişkin hükümlerden yararlanılarak belirlenmiştir. İbra sözleşmesi ilk kez, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ile hüküm altına alınmış ve kanuni olarak düzenlenmiştir.İş hukuku açısından ibra sözleşmesi, `ibraname` olarak anılmaktadır. İş ilişkilerinde ibraname, genel olarak işçinin işverenden olan alacaklarına yönelik işvereni borçtan kurtarması olarak karşımıza çıkar. Bu çalışmamızda, ibranamenin 818 sayılı Kanun ve 6098 sayılı Kanun dönemindeki uygulama biçimleri öğreti ve yargı kararları ile ayrıntılı olarak açıklanmıştır.

Release agreement is the termination of a debt relationship between the parties by the creditor in favor of the debtor. The release agreement was not regulated legally in the period of the Code of Obligations No. 818, its implementation was left to doctrines and judicial decisions. During the period of Law No. 818, the rules to be subject to the release agreement were basically determined by taking advantage of the provisions on release in the Swiss Code of Obligations of 1911. For the first time, the release agreement was taken under the Turkish Code of Obligations No. 6098 and regulated legally.In terms of labor law, the release agreement is called as `ibraname` (release). In business relations, release generally appears as the employer to free the employer from debt for his receivables from the employer. In this study, the application forms of the release in the period of Law No. 818 and Law No. 6098 will be explained in detail with doctrines and judicial decisions.