HEPG2 hücrelerinde oluşturulan akrilamid toksisitesinde otofajinin hücre ölümüne etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, akrilamid uygulanan HepG2 hücrelerinde 3-metil adenin ve rapamisinin hücre canlılığına, mikrotübül-ilişkili protein 1A/1B-hafif zincir 3-II ve aktif kaspaz-3 düzeylerine etkisini araştırmaktır. HepG2 hücrelerine tek başına uygulanan akrilamid, 3-metil adenin, rapamisin ve akrilamid ile birlikte uygulanan 3-metil adenin ve rapamisinin; hücre canlılığına etkisi 3-(4,5- dimetil-2-tiyazolil)-2,5-difenil-2H-tetrazolyum bromür testi ile, mikrotübül-ilişkili protein 1A/1B-hafif zincir 3-II, prokaspaz-3 ve aktif kaspaz-3 protein düzeyleri western blot yöntemiyle ölçüldü.HepG2 hücrelerine 24 saat süreyle uygulanan 2.5 mM, 5 mM ve 10 mM 3-metil adenin ve 100 nM ve 250 nM rapamisin hücre canlılığını anlamlı olarak azalttı. 10 mM akrilamid ve 10 mM akrilamid ile birlikte uygulanan 1 mM 3-metil adenin ve 50 nM rapamisin hücre canlılığını anlamlı olarak azalttı. 10 mM akrilamid ile birlikte uygulanan 50 nM rapamisin hücre canlılığını 10 mM akrilamid ve 10 mM akrilamid ile birlikte 3-metil adenin uygulanan hücrelere göre anlamlı olarak azalttı. 10 mM akrilamid mikrotübül-ilişkili protein 1A/1B-hafif zincir 3-II ve aktif kaspaz-3 düzeylerini anlamlı olarak arttırırken prokaspaz-3 düzeylerini anlamlı olarak azalttı. 1 mM 3-metil adenin ve 50 nM rapamisin 10 mM akrilamid uygulanan hücrelerde mikrotübül-ilişkili protein 1A/1B-hafif zincir 3-II ve prokaspaz-3 düzeylerini anlamlı olarak değiştirmezken aktif kaspaz-3 düzeylerini anlamı olarak azalttı.Sonuç olarak çalışmamız, akrilamid uygulanan HepG2 hücrelerinde 1 mM 3-metil adeninin hücre canlılığında ve mikrotübül-ilişkili protein 1A/1B-hafif zincir 3-II düzeylerinde anlamlı bir değişikliğe yol açmazken, aktif kaspaz-3 düzeylerinde ise azalmaya yol açtığını; 50 nM rapamisinin ise hücre canlılığını ve aktif kaspaz-3 düzeylerini anlamlı olarak azaltırken, mikrotübül-ilişkili protein 1A/1B-hafif zincir 3-II düzeylerinde anlamlı bir değişikliğe yol açmadığını gösterdi.

This study aims to investigate the effect of 3-methyl adenine and rapamycin on cell death, microtubule-associated protein 1A/1B-light chain 3-II, and active caspase-3 protein levels in acrylamide toxicity in acrylamide-treated HepG2 cells.The effects of 3-methyl adenine and rapamycin alone or together with acrylamide on cell viability were measured by 3-(4,5-dimethyl-2-thiazolyl)-2,5-diphenyl-2H-tetrazolium bromide test, and microtubule-associated protein 1A/1B-light chain 3-II, active caspase-3 and procaspase -3 protein levels were measured by western blot method.2.5 mM, 5 mM, and 10 mM 3-methyl adenine and 100 nM and 250 nM rapamycin applied to HepG2 cells for 24 hours significantly reduced cell viability. 1 mM 3-methyl adenine and 50 nM rapamycin co-administered with 10 mM acrylamide and 10 mM acrylamide significantly reduced cell viability. 50 nM rapamycin co-administered with 10 mM acrylamide significantly decreased cell viability compared to cells treated with 10 mM acrylamide and 10 mM acrylamide with 3-methyl adenine. 10 mM acrylamide significantly increased the levels of microtubule-associated protein 1A/1B-light chain 3-II and active caspase-3, while it significantly decreased the levels of procaspase-3. While 1 mM 3-methyl adenine and 50 nM rapamycin did not significantly change the levels of microtubule-associated protein 1A/1B-light chain 3-II and procaspase-3 in cells treated with 10 mM acrylamide, it significantly decreased the levels of active caspase-3.Our study showed that while 1 mM 3-methyl adenine did not cause a significant change in cell viability and microtubule-associated protein 1A/1B-light chain 3-II levels in acrylamide-treated HepG2 cells, it caused a decrease in active caspase-3 levels; 50 nM rapamycin significantly decreased cell viability and active caspase-3 levels, while it did not cause a significant change in microtubule-associated protein 1A/1B-light chain 3-II levels.