Kronik ayak bileği instabilitesi olan sporcularda görsel girdinin denge, nöral geribildirim, fonksiyon ve koşu mekaniklerine etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, kronik ayak bileği instabilitesi (KAİ) olan sporcularda stroboskopik eğitim ile yapılan 6 haftalık denge eğitim programının denge skorları, kortikal aktiviteler ve koşu mekaniği üzerine etkilerini belirlemektir. Çalışmaya yaşları 18 ile 25 yıl arasında olan, `Uluslararası Ayak Bileği Konsorsiyumu` tarafından belirlenen kriterlere uyan KAİ tanısı konulmuş 39 sporcu dahil edildi. Sporcular görsel girdinin sağlanacağı Stroboskopik Gözlüklü Grup (n = 13), Gözlüksüz Grup (n = 13) ve Kontrol Grubu (n = 13) olmak üzere rastgele üç gruba ayrıldı. Dengenin değerlendirilmesinde HUBER denge cihazı, kortikal aktivitelerin değerlendirilmesinde elektroensefalografi kullanıldı. Sporcuların 3 boyutlu kinematik koşu analizleri Noraxon cihazı ile değerlendirildi. Gözlüklü ve gözlüksüz grupta olan sporculara 6 hafta boyunca aynı denge eğitim programı uygulandı. Kontrol Grubu ise eğitim almadı. İstatistiksel analizler hem gruplar arası hem de grup içi zaman (ön test, son test) olarak gerçekleştirildi. Son test Cz teta, Gözlüklü Grupta, Kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek (p = 0,009) ve son test Cz alfa, Gözlüklü Grupta Gözlüksüz Grup (p = 0,039) ve Kontrol Grubuna (p = 0,001) göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Gözlüklü Grubun 6 haftalık denge eğitimi sonrasında elde edilen ilk ve son test dinamik denge sonuçlarında iyi yönde artış bulundu (p=0.006). Gruplar arasında yapılan karşılaştırmada Gözlüklü Grubun sonuçlarında Kontrol Grubu (p = 0.039) ve Gözlüksüz Gruba (p=0.029) göre anlamlı artış bulundu. Koşu analizi ölçüm sonuçlarında ayak bileği dorsifleksiyon açısında ilk test son test sonuçlarında, gözlüklü grup lehine anlamlı fark bulundu (p <0.001). Gruplar arasında yapılan karşılaştırmada Gözlüklü Grubun denge sonuçlarında, Kontrol Grubu (p=0.001) ve Gözlüksüz Gruba (p=0.002) göre artış yönünde anlamlı fark bulundu. Ayak bileği eversiyon ve abduksiyon hareketlerinde fark yoktu. Bu çalışmanın sonuçları KAİ'li sporcularda görsel girdi ile yapılan denge eğitimi ile dinamik dengenin geliştirilebileceğini, ayak bileği dorsi fleksiyon eklem hareket açısında artış sağlanabileceğini ve kortikal aktiviteler üzerinde değişiklik yaratılabileceğini göstermektedir. Stroboskopik gözlükle yapılan denge antrenmanları KAİ olan sporcularda tedavi programları içerisine eklenerek sahaya ve spora dönüşe hazırlık aşamalarında yararlı olabilir.

The aim of this study was to determine the effects of a 6-week stroboscopic balance training program on balance scores, cortical activities and running mechanics in athletes with chronic ankle instability (CAI). Thirty-nine athletes between the ages of 18 and 25 years, who were diagnosed with CAI and who met the criteria determined by the `International Ankle Consortium` were included in the study. Thirty-nine participants were assigned to the strobe group (SG, n=13), non-strobe group (NSG, n=13), and control group (CG, n=13). HUBER balance device was used for the evaluation of balance and electroencephalography was used for the evaluation of cortical activities. The 3D kinematic running analyzes of the athletes were evaluated with the Noraxon device. The same balance training program was performed to the athletes in the strobe and non-strobe groups for 6 weeks. The control group did not participate in this training program. Statistical analyzes were performed both between groups and within the group time (pre-test, post-test). Posttest Cz theta was significantly higher in the SG compared to the CG (p=0.009) and posttest Cz alpha was significantly higher in the SG compared to the NSG (p=0.039) and CG (p=0.001). In the dynamic balance results obtained after 6 week of balance training with glasses, a good increase in the balance was found in the first and last tests of the SG (p = 0.006). In the comparison between the groups, a significant increase was found in the results of the SG compared to the CG (p = 0.039) and the NSG (p = 0.029). In the running analysis measurement results, a significant difference was found in the first test post-test results in the ankle dorsiflexion angle in favor of SG (p <0.001). In the comparison between the groups, a significant difference was found in the results of the SG compared to the CG (p = 0.001) and the NSG (p = 0.002). There are no difference in ankle eversiyon and abduction angles. The results of this study show that stroboscopic balance training can be used to improve dynamic balance, increase ankle range of motion and change cortical activities in athletes with CAI. Stroboscopic training may be clinically beneficial to improve balance parameters in athletes with CAI, and may have utility in return to sport activity phases of rehabilitation to reduce visual input and increase motor control.