Impacts of economic indicators on environmental degradation: Evidence from MENA countries

Abstract

İktisat ve çevre arasındaki ilişki son yıllarda sıkça çalışılan konular arasında yer almaktadır. Gelişmekte olan ekonomiler için yapılan çalışmalarda, Çevresel Kuznets Eğrisi (ÇKE) hipotezinin ve Kirlilik Sığınağı Hipotezi (KSH)'nin geçerliliği genellikle Asya ve Latin Amerika ülkeleri için test edilmiştir. Fakat Orta Doğu ve Kuzey Afrika (MENA) ülkeleri için yapılan çalışmalar özellikle son yıllarda önem kazanmıştır. Bunun yanında, bu ülkeler için güncel panel veri teknikleri kullanılarak yapılan çalışmalar oldukça sınırlıdır. Bu çalışmanın amacı, bu iki hipotezin geçerliliğini dokuz orta gelirli MENA ülkesi – Cezayir, Mısır, İran, Ürdün, Fas, Pakistan, Sudan, Tunus ve Türkiye- için 1980-2013 döneminde incelemektir. Çalışmada kullanılan bağımlı değişken karbondioksit emisyonları iken bağımsız değişkenler ise kişi başı gelir, kişi başı gelirin karesi, doğrudan yabancı yatırımlar ve kişi başına düşen enerji tüketimidir. Panel eşbütünleşme testleri ve uzun dönem panel veri tahmincileri ÇKE ve KSH hipotezlerinin geçerliliğinin sınanması için kullanılmıştır. Buna ek olarak, Dumitrescu-Hurlin panel nedensellik testiyle değişkenler arasındaki nedensellik ilişkisi araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, çalışmada kullanılan değişkenler uzun dönemde eşbütünleşiktir. Değişkenlere ait uzun dönem parametreler ise Pedroni'nin Dinamik En Küçük Kareler tahmincisiyle tahmin edilmiştir. Elde edilen bulgular, ÇKE hipotezinin sadece Cezayir, Mısır, Sudan ve Türkiye'de geçerli olduğunu fakat eşik değere daha ulaşılamadığını, diğer beş MENA ülkesinde ise bu hipotezin geçerli olmadığını göstermiştir. Diğer yandan, doğrudan yabancı yatırımların katsayısı bütün ülkeler için pozitif işaretli olarak tahmin edilmiştir. Özellikle Cezayir ve İran'a gelen doğrudan yabancı yatırımların çoğunlukla kirli endüstrilerden oluştuğu söylenebilir. Son olarak, enerji tüketiminin çoğu ülkede emisyonları artırıcı ana değişken olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlar, aynı zamanda emisyonlardan doğrudan yabancı yatırımlara, emisyonlardan gelir seviyesine ve enerji tüketiminden doğrudan yabancı yatırımlara doğru tek yönlü üç adet nedensellik ilişkisinin varlığına işaret etmektedir.Anahtar Kelimeler

The relationship between economics and environment has been studied for a few decades. Economists have tested Environmental Kuznets Curve (EKC) hypothesis and Pollution Haven Hypothesis (PHH) for emerging economies, particularly concentrating on Asian and Latin American countries. A new phenomenon is that such kinds of studies concentrating on the Middle East and North African (MENA) countries have recently gained momentum. But what is lacking in spite of this momentum is that the studies using recent panel data techniques are quite few. The main goal of this paper is to test these two hypotheses for nine middle-income MENA countries, that is, Algeria, Egypt, Iran, Jordan, Morocco, Pakistan, Sudan, Tunisia, and Turkey, during the period between 1980 and 2013. The dependent variable of this study is CO2 emissions while independent variables are income per capita, its square, FDI inflows, and energy use per capita. Methodologically, the study uses panel cointegration tests and long-run panel data estimators to see whether the EKC hypothesis and the PHH do explain the relationship. Moreover, Dumitrescu-Hurlin panel causality test is employed to find causal relationships between all the variables. Empirical findings reveal that these variables are cointegrated in the long-run. In addition, long-run coefficients of the model are estimated by Pedroni's Dynamic Ordinary Least Squares estimator. Besides these, findings suggest that the EKC hypothesis is valid for only four countries, that is, Algeria, Egypt, Sudan, and Turkey but the threshold level is not reached yet. On the other hand, the coefficients of FDI have positive signs for all the countries, and they reveal that FDI inflows increase emission levels for the MENA region. Particularly, the coefficients of FDI inflows are very high in Algeria and Iran. It is clear that FDI inflows to Algeria and Iran mainly consisted of dirty industries. Lastly, energy use is the most polluting determinants of emission levels for most countries. Findings also support that only three one-way causal relationships exist, that is, from emission level to FDI, from emission level to income level, and from energy use to FDI.