Academic achievement and peer relationship of children in care: The moderator role of temperament and social support

Abstract

Bu çalışma, kurum bakımı altındaki çocuklar ile aile yanında kalan çocukların akademik başarı ve akran ilişkileri bakımından farklılaşıp farklılaşmadıklarını araştırmayı ve bu gelişimsel sonuçlardaki bireysel farklılıklarda rol oynayan faktörleri incelemeyi amaçlamıştır. Algılanan sosyal destek ve olumsuz duygulanım düzenleyici değişken olarak ele alınmıştır. Mevcut çalışmanın örneklemi 365 çocuktan oluşmaktadır; bu çocukların 142'si kurum bakımından, 223'ü kurum bakımı altındaki çocukların biyolojik aileleri ile yaşayan sınıf arkadaşlarından seçilmiştir. Çocuk-Ergen Sosyal Destek Ölçeği, Akran Zorbalığını Belirleme Ölçeği, akran kabulü ve akran reddi ölçümü çocuklardan alınmıştır. Bakım personelleri/anneler mizaç ölçeğini doldurmuşlardır. Çocukların akademik başarısı sınıf içi davranışsal akademik katılımları ve notları ile değerlendirilmiştir. Kurum bakımındaki çocuklar ile aile yanında büyüyen çocukları karşılaştırmak için, çok değişkenli varyans analizi kullanılmıştır. Sonuçlara göre, devlet koruması altındaki çocuklar diğer çocuklardan daha düşük akademik başarı göstermekte ve daha olumsuz akran ilişkileri (akran kabulü hariç) belirtmektedir. Sosyal destek ve mizacın doğrudan ve düzenleyici etkilerini görmek amacıyla her bir sonuç değişkeni için hiyerarşik regresyon analizi yapılmıştır. Bakım personelleri/anneler ve öğretmenlerden algılanan sosyal destek ile mizaç özellikleri (kendini denetleme ve algısal hassasiyet) sonuç değişkenlerini anlamlı olarak yordamaktadır. Buna ek olarak, yetiştirilme koşulları ve olumsuz duygulanım arasındaki etkileşim akran reddini yordamada marjinal olarak anlamlı bulunmuştur. Bu etkileşime göre, kurum bakımı altındaki çocuklar ile aile ortamında büyüyen çocukların akran reddi puanları yalnızca düşük olumsuz duygulanımı olan çocuklarda anlamlı olarak farklılaşmaktadır. Ayrıca, yetiştirilme koşulları, öğretmen sosyal desteği ve olumsuz duygulanım arasındaki üç yönlü etkileşim de akademik katılımı yordarken marjinal olarak anlamlı bulunmuştur. Öğretmen sosyal desteği kurum bakımı altındaki çocukların akademik başarılarını yalnızca düşük olumsuz duygulanımı olan çocuklarda anlamlı olarak artırmaktadır.

The present study aimed to investigate whether children in care differ from home-reared children in academic achievement and peer relationships and to examine the factors underlying individual differences in these developmental outcomes. Perceived social support and negative affect were taken as moderators. The present study included 365 children; 142 of them were from residential care settings, and 223 of them were selected from the classrooms that these youngsters were attending. Child-Adolescent Social Support Scale, Peer Victimization Scale, and measurement of peer-acceptance/rejection were filled by children in order to measure perceived social support and peer relationships. Caregivers or mothers filled in the temperament questionnaire. Academic achievement of children was evaluated by behavioral academic engagement and grades of children. To compare children in care and family-reared children, MANOVA analyses were conducted. Results indicated children in care showed poorer academic achievement and peer relationships than children living with their parents, except peer-acceptance. In addition, hierarchical regression analyses were conducted for each developmental outcome to assess the direct and moderator roles of social support and temperament. Social support perceived from caregivers/mothers and teachers, and temperament (i.e. effortful control and perceptual sensitivity) significantly predicted child outcomes. Moreover, the interaction between rearing condition and negative affect was marginally significant in predicting peer-rejection. This interaction indicated that peer-rejection of children in care significantly differed from family-reared children only when they were with low negative affect. Also, three-way interaction between rearing condition, teacher support, and negative affect was marginally significant in predicting academic engagement. To be more precise, perceived teacher support increased academic engagement of children in care when they were with low negative affect.