Akne vulgaris tedavisinde topikal %1`lik nadifloksasin ile topikal %4`lük eritromisinin etkinlik ve güvenilirlik karşılaştırması

Abstract

Antibiyotikler, yıllardır inflamatuar akne tedavisinin esasını oluşturmuştur. Öteyandan, antibiyotiklere ve özellikle eritromisine karşı dirençli propionibakterilerin ortaya çıkması tedavi başarısızlıkları ile sonuçlanmaktadır. Bu nedenle gelecek yıllarda da, akne tedavisinde başarılı olabilmemiz için, iyi bir etkinlik ve güvenilirlik profilinin yanı sıra dirençli bakteri gelişimi için düşük potansiyel taşıyan yeni antibiotiklere ihtiyacımız vardır.Bu çalışmada, yüz yerleşimli akne vulgaris tedavisinde %1'lik nadifloksasin kremile %4'lük eritromisin jelin klinik ve bakteriyolojik olarak etkinlik ve güvenilirliğininkarşılaştırılması amaçlanmıştır.Yüzünde hafif-orta şiddetli akne vulgarisi olan toplam 100 hasta (yaş aralığı: 14-30) 12 hafta boyunca, günde 2 kez %1'lik nadifloksasin krem (Grup I) veya %4'lükeritromisin jel (Grup II) kullanmak üzere iki gruba randomize edildi. Tüm hastalar haftada2 kez %0.05'lik tretinoin krem de kullandı. Her iki grup lezyon sayısı, global aknederecelendirme skoru, hastanın ve araştırmacının tedavi başarısını değerlendirmesi ve yanetkiler göz önüne alınarak karşılaştırıldı. Propionibacterium acnes ve Staphylococcusepidermidis'in üreme oranları hesaplandı.. Ayrıca, nadifloksasin ve eritromisinin minimuminhibitör konsantrasyon değerleri kullanılarak, bu iki antibiyotiğin bakteriyel antibiyotikdirenci ölçüldü. Her iki tedavi de 12. haftada her tip akne lezyonun sayısında ve global aknederecelendirme skorlarında benzer şekilde anlamlı oranda azalma sağladı. Grup I'de tedavimemnuniyeti, Grup II'dekine oranla daha iyiydi. Ancak, araştırmacının global tedavideğerlendirmesi göz önüne alındığında, iki grup arasında bir fark gözlenmedi.Mikrobiyolojik değerlendirmede her iki grupta da Propionibacterium acnes veStaphylococcus epidermidis üreme oranlarını arasında anlamlı bir fark yoktu. Eritromisinedirençli Propionibacterium acnes ve Staphylococcus epidermidis ve nadifloksasine dirençliPropionibacterium acnes kolonizasyonları her iki grupta da benzerdi. Grup I'de tedavisonunda Staphylococcus epidermidis'in üreme oranları anlamlı oranda azalmasına rağmen,nadifloksasine dirençli Staphylococcus epidermidis kolonizasyonunda artış oldu. Her ikitedavi de iyi tolere edildi, görülen tüm yan etkiler benzer ve hafif şiddetliydi, ancakeritromisin kullananlarda kuruluk ve deskuamasyon daha sıktı. Yüzde görülen hafif-orta şiddetli akne vulgaris tedavisinde %1'lik nadifloksasinkremö %4'lük eritromisin jel kadar etkili ve güvenilirdir. Her ne kadar nadifloksasininStaphylococcus epidermidis'e karşı antibakteriyel etkinliği eritromisinden daha iyi olsa da,nadifloksasin dirençli suşların gelişimine yol açabilmektedir.

Antibiotics have been the mainstay of inflammatory acne treatment for years.However, antibiotic and especially the erythromycin-resistant propionibacteria have beenisolated with an increased frequency, resulting in treatment failure. Therefore, newantibiotics with a good efficacy and tolerability, and a low potential for the development of resistant bacterial species, are in need for the future success of acne therapy.The aim of this study was to evaluate the clinical and bacteriological efficacy andsafety of nadifloxacin 1% cream versus erythromycin 4% gel in the treatment of facialacne vulgaris.A total of 100 patients (age range: 14-30 years) with mild-to-moderate facial acnevulgaris were randomized to receive nadifloxacin 1% cream (Group I) or erythromycin 4%gel (Group II) twice daily for 12 weeks. All the patients were also prescribed tretinoin0.05% cream twice weekly. Both groups were compared regarding the lesion counts,global acne grading score, the subject self-assessment and the investigator's globalassessment of the therapy, and the adverse effects. The growth ratios of Propionibacteriumacnes and Staphylococcus epidermidis were evaluated. Also, the bacterial antibioticresistance was assessed by using the minimum inhibitory concentration values ofnadifloxacin and erythromycin. Both treatments caused significant similar reductions in all types of acne lesioncounts and the global acne grading scores by week 12. The treatment satisfaction in GroupI was better than the one in Group II. However, no difference was observed between thetwo groups in the respect of the investigator ratings. Microbiological evaluation revealedno significant differences regarding the growth ratios of Propionibacterium acnes andStaphylococcus epidermidis in both groups. The erythromycin resistant Propionibacteriumacnes and Staphylococcus epidermidis, and the nadifloxacin resistant Propionibacteriumacnes colonizations were similar in both groups. The growth ratios of Staphylococcusepidermidis were significantly decreased, though the nadifloxacin resistant Staphylococcusepidermidis colonization was significantly higher in Group I at week 12. Both treatments were well-tolerated, and all the adverse effects were mild and similar, yet erythromycinassociated with increased skin dryness and peeling.We conclude that nadifloxacin 1% cream is as efficacious and safe as erythromycin4% gel in the treatment of mild-to-moderate facial acne vulgaris. Although nadifloxacin'santibacterial efficacy against Staphylococcus epidermidis is partially better thanerythromycin, it may cause the development of resistant species.