Yenidoğan döneminde yoğun bakımda kalan çocuklarda ayrılık kaygısı bozukluğunun incelenmesi

Abstract

Doğumdan sonra annelerinden ayrılarak yenidoğan yoğun bakımda uzun süreli tedavi ve bakımları yapılan bebeklerde, bu ayrılığın duygusal ve zihinsel gelişim üzerine olumsuz etkileri olduğu görüşünden yola çıkarak, ileriki yaşantılarında ?Ayrılık Kaygısı Bozukluğunun? gelişip gelişmediğinin değerlendirilmesi amacıyla bu çalışma planlandı.Çalışma grubuna, yenidoğan döneminde iken yoğun bakımda kalmış, bilinen tıbbi, nörolojik ve psikiyatrik hastalığı olmayan, tekiz ve 6 yaşından büyük çocuklar alındı. Kontrol grubu, polikliniğimize aşı veya hafif enfeksiyonlar nedeniyle getirilen benzer yaştaki çocuklardan oluşturuldu. Her bir çocuk, önce çocuk hekimi tarafından muayene edildi ve klinik görüşme formu dolduruldu ve klinik psikolog tarafından her bir çocuk klinik öyküleri alınarak, DSM-IV' e göre uyarlanmış Ayrılık Kaygısı Bozukluğu (AKB) Tanı Ölçeği ile değerlendirildi. Buna göre 8 ölçütten 3'ünü karşılayan ve günlük işlevselliği bozacak düzeyde olan belirtilerin en az 4 hafta sürdüğü hastalar AKB olarak kabul edildi.Araştırma 50'si yoğun bakımda kalmayan, 57'si yoğun bakımda kalan toplam 107 çocukla tamamlandı. Çalışma grubunun yoğun bakımda kalma süresi 14,2±13,4 gün olarak bulundu. Vakaların %51'i (n:29) ventilatör tedavisi almış olup, ventilatör tedavisi süresi 5,9±5,1 gün olarak saptandı. AKB puanı yoğun bakımda kalanlarda istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olarak bulundu (p<0.001). Yoğun bakımda kalanlarda AKB'nun olması riskinin 3,9 kat daha yüksek olduğu görüldü (OR: 3,9; %95 GA: 1,7-8,9; p<0,001). Yine yoğun bakımda kalma süresi arttıkça, AKB'nun puanının da istatistiksel olarak anlamlı oranda arttığı görülmekteydi (r=0,28; P<0.05). Yoğun bakımda kalma süresi 20 günden fazla olanlarda AKB olma riski, yoğun bakımda 10 günden az kalanlara göre 8,8 kat (%95 GA: 1,7-46,2) artmaktaydı.Bu araştırma, yenidoğan döneminde yoğun bakımda kalmanın AKB sıklığını artırdığını ve bu artışın kalma süresi ile doğru orantılı olduğunu gösterdi. Yenidoğan yoğun bakımda yatan bebeklerin bilişsel ve duygusal ihtiyaçlarını da karşılayan desteğin verilmesinin önemi bir kez daha vurgulandı. Annenin bebek bakımında güvenini artırmak, bebeğin davranışlarını değerlendirmede iyi bir gözlemci olmasına yardımcı olmak, aile-bebek ilişkisini destekleyerek ileriki yaşamda bebeğin annesiyle daha güvenli bir ilişki kurup, daha az davranış problemi, daha iyi bir gelişim göstermesini sağlayacaktır.

Starting by the opinion that separating newborn babies from their mothers and long-term care in the neonatal intensive care unit have negative effects on their emotional and cognitive developments. We aimed in this study to evaluate whether Separation Anxiety Disorder (SAD) develops in the later life of these infants.The study group was consisted of single and over 6 years old children who cared in neonatal intensive care unit, and did not have any known serious medical, neurological and psychiatric disorders. Age and sex matched children admitted to the outpatient unit for routine vaccination or mild infections were selected as a control group. Each child was firstly assessed by a physician through a clinical interview form and then by clinical psychologists who does not know the socio-demographic and medical history of the patient. Clinical history of each child was received by clinical psychologists and evaluated by using the Separation Anxiety Disorder diagnostic scale which adapted according to DSM-IV. The patients who met 3 out of 8 criteria and show symptoms that disrupt the daily functionality at least 4 weeks were accepted to be SAD.As a whole, this investigation covered 107 children, 57 in the study group and 50 in the control group. Duration of stay in the intensive care 14.2 ± 13.4 (median = 10) days in the study group. 51% of these cases (n: 29) have received ventilator treatment; and duration of ventilator treatment was determined to be 5.9 ± 5.1 (median: 4) days. SAD scores were found to be significantly higher in the study group than the controls (p <0.001). SAD incidence was more 3.9 times in the study group than the control group (OR: 3,9, 95% CI: 1,7-8,9, p <0.001). Statistically, SAD score significantly increased with hospital days in the intensive care unit (r = 0.28, P <0.05). SAD incidence was higher 8.8 times in children stayed at hospital more than 20 days than children stayed less than 10 days (95% CI: 1,7-46,2).This study showed that the incidence of SAD was increased among children who cared intensive care in neonatal period, and correlates with the duration of hospital. We conclude that it must be emphasized not only focusing on physical changes, but also providing support for cognitive and emotional needs of babies in the intensive care.