Diz eklem içi patolojilerinde preoperatif magnetik rezonans görüntüleme raporları, muayene ve intraoperatif artroskopi bulgularının karşılaştırılması

Abstract

Giriş:Diz eklemi;çevresindeki kas dokuların az olması,yük taşıyan bir eklem olması,artan sporsal aktiviteler gibi sebeplerle sık yaralanan ve poliklinik başvurularında en sık yakınma sebebi olan eklemdir.Diz eklemi patolojilerinde tanı;anamnez,fizik muayene ve görüntüleme yöntemleri ile konulmaktadır.MRG yumuşak dokuları göstermedeki başarısı sebebi ile diz ekleminde en sık uygulanan görüntüleme yöntemlerinin birisidir.Ülkemiz şartlarında poliklinik başvuruların yoğunluğu hastaların fizik muayene değerlendirme sürelerini düşürmektedir.Artan görüntüleme tetkikleri sebebi ile radyologların da MRG raporlama için ayırdıkları süreleride azalmaktadır.Günlük poliklinik işleyişi şartlarında yoğunluk nedeni ile diz eklem içi patolojilerinde muayene tanı başarılarının ve MRG raporlarının tanı başarısının düştüğünü düşünmekteyiz.Materyal metod:Çalışmaya retrospektif olarak polikliniğimizde fizik muayenesi yapılan,tespit edilen patolojiye yönelik MRG tetkiki yapılan ve çeşitli merkezlerde 1.5 tesla MRG tetkiki yapılmış ve kliniğimizde opere edilmiş 171 hasta dahil edildi.Mcmurray,appley,lachman ve pivot shift muayeneleri,MRG de rapor edilen menisküs lezyonları,ACL,PCL,kıkırdak lezyonu,medial patellar plica varlığı kayıt altına alındı.Fizik muayene ve MRG raporlama başarıları altın standart olan artroskopi bulguları ile karşılaştırıldı.Aradaki uyum değerlendirilmesi için kappa analizi yapıldı.İstatistiksel olarak p<0.05 anlamlı kabul edildi.Bulgular:Mcmurray ve apley testinin menisküs yırtıklarını belirlemede sırasıyla %76 -%73duyarlılık,%73-%82 özgüllük,%76-%75 tutarlılık düzeyine sahip olduğu ve uyum düzeyi kappa-065 ,-068(zayıf) olarak belirlendi.Lachman ve pivot shift testinin ACL rüptürü belirlemede sırasyıla %78-%88 duyarlılık,%97-%98 özgüllük,%92-%96 tutarlılık düzeyine sahip olduğu ve uyum düzeyinin kappa-169,-173(zayıf) oldukları belirlendi.MRG nin menisküs yırtıkları için%70 duyarlılık,%73 özgüllük,%70 tutarlılık düzeyi ve uyum düzeyinin kappa 242(düşük) olduğu belirlendi.Medial ve lateral menisküs yırtıkları için sırasıyla %75-%30 duyarlılık,%76-%98 özgüllük,%75-%85 tutarlılık düzeyine sahip olduğu ve kappa uyum düzeyinin 421-381(orta-düşük) olduğu belirlendi.MRG'nin ACL lezyonlarını belirlemede %78 duyarlılık,%97 özgüllük,%93 tutarlılık düzeyine sahip olduğu ve kappa uyum düzeyinin 780(önemli) olduğu tespit edildi.MRG'nin ileri evre kıkırdak lezyonları için %72 duyarlılık,%93 özgüllük,%81 tutarlılık düzeyine sahip olduğu ve kappa uyum düzeyinin 632(önemli)olduğu belirlendi.Sonuç:Poliklinik şartlarında yeterince vakit ayrılmadan yapılan muayenelerin tanı koymada başarı oranının literatüre göre düşük seviyede kaldığını saptadık.Güncel şartlarda MRG raporlamarında meniskal yırtıkları için literatüre göre düşük seviyede kaldığını,medial menisküs için tanı başarısının lateral menisküse göre daha iyi seviyede olduğunu,ön çapraz bağ lezyonları için tanı başarısının önemli düzeyde olduğunu,ileri evre kıkırdak lezyonlarını belirlemede önemli olduğunu sonucuna vardık..Bununla birlikte poliklinik şartlarında ön çapraz bağ ve ileri evre kıkırdak lezyonları için yapılan raporlamanın tanı ve tedavi protokolünü değiştirebilecek düzeyde olduğunu saptadık.Muayene ve MRG raporlamada deneyimin ve yeterli süre ayırmanın klinik başarıyı artıracağını ve tek başına fizik muayene veya MRG raporlamaları ile operasyon kararı verilmesinin doğru olmayacağını,anamnez muayene ve MRG raporlarının kombine edilmesi gerektiğini bu şekilde gereksiz artroskopik girişimlerin önlenebileceğini düşünmekteyiz.

Background: The knee joint is one of the most frequently injured joints due to the lack of muscle support,a load bearing joint,and increased sports activities. The diagnosis of knee joint pathologies is diagnosed by anamnesis,physical examination and imaging methods. MRI is one of the most common imaging methods in the knee joint because of its success in showing soft tissues.In our country, the density of outpatient applications decreases the physical examination evaluation periods of patients. Due to increased imaging studies, the time allocated for MRI reporting is reduced by radiologists. We believe that the diagnostic success of examination and MRI reports in the pathology of the knee joint due to the intensity of the Daily Polyclinic functioning conditions has decreased.Matherials and methods: In this study,we retrospectively performed physical examination in our outpatient clinic, performed MRI for pathology detected, and 1.5 tesla MRI was performed in various centers and 172 patients operated in our clinic were included. Mcmurray,applley,lachman and pivot shift examinations,meniscus lesions reported in MRI,ACL,PCL,cartilage lesion,medial patellar plica were recorded. The achievements of physical examination and MRI reporting were compared with the gold standard arthroscopy findings.Kappa analysis was performed for the evaluation of the adaptation between.P<0.05 was considered statistically significant.Results: The Mcmurray and Apley test had 76%- 73% sensitivity, 73%-82% specificity, 76%- The Mcmurray and Apley test had 76%- 73% sensitivity, 73%-82% specificity, 76%-75% consistency ,and the level of compliance was Kappa-065, -068(weak), respectively.75% consistency ,and the level of compliance was Kappa-065, -068(weak), respectively.The sensitivity of MRG was 70%, 73% specificity, 70% consistency level and compliance level was 242(low) for meniscus tears. For medial and lateral meniscus tears, 75%-30% sensitivity, 76%-98% specificity, 75%-85% consistency level and Kappa compliance level was 421-381(medium-low). It was found to have 78% sensitivity, 97% specificity, 93% consistency in detecting ACL lesions of MRG and that kappa compliance level was 780(significant). It was determined that MRG had 72% sensitivity, 93% specificity, 81% consistency level for advanced cartilage lesions and that kappa compliance was 632(significant).Conclusions: We found that the success rate of the examinations performed without leaving enough time in the Polyclinic conditions remained low compared to the literature.We concluded that the diagnostic success for medial meniscus was better than lateral meniscus,that the diagnostic success for anterior cross ligament lesions was significant,and that it was important to determine advanced cartilage lesions..However, in Polyclinic conditions for anterior ligament and advanced stage cartilage lesions we found that the reporting could change the diagnosis and treatment protocol.We believe that experience and adequate time allocation in examination and MRI reporting will improve clinical success and that it is not right to decide on the operation alone with physical examination or MRI reports,and that Anamnesis examination and MRI reports should be combined so that unnecessary arthroscopic interventions can be avoided.