Kendine zarar verme davranışı olan ergenlerde serum BDNF düzeylerinin araştırılması

Abstract

Amaç: Kendine zarar verme davranışı (KZVD), son yıllarda yaygınlığı artmakta olan ve özellikle ergenlik döneminde sık görülen önemli bir ruh sağlığı problemidir. Kendine zarar verme davranışının nedenlerinde çocukluk çağı travmatik yaşantılar ve biyolojik nedenler önemlidir. Bu çalışmada kendine zarar veren ergenler ile sağlıklı ergenlerin serum Beyin Kaynaklı Nörotrofik Faktör (BDNF) düzeylerinin karşılaştırılması amaçlanmış; aynı zamanda kendine zarar veren ergenler ile sağlıklı ergenlerin çocukluk çağı travmaları, öfkeyi yaşayışları, duygusal, davranışsal ve sosyal alanlarındaki güçlüklerinin karşılaştırılması ve serum BDNF düzeyleri ile ilişkisine bakılması hedeflenmiştir. Yöntem: Çalışmaya Ekim 2012 - Şubat 2013 arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Polikliniğine başvuran kendine zarar verme davranışı olan 12-18 yaş arasındaki ergenler ile yaş ve cinsiyet bakımından eşleştirilmiş sağlıklı ergenler dahil edilmiştir. Ergenlerden serum BDNF düzeyi ölçümü için kan alımı yanı sıra Güçler ve Güçlükler Anketi (The Strengths and Difficulties Questionnaires) (GGA), Kendine Zarar Verme Davranışı Değerlendirme Envanteri (Inventory of Statements About Self Injury-ISAS), Çocukluk Çağı Örselenme Yaşantıları Ölçeği (ÇÖYÖ), Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı Ölçeği'ni doldurmaları istenmiştir.Bulgular: Kendine zarar verme davranışı olan ergenlerde sağlıklı ergenlere göre okul, arkadaş, aile içi sorunlar, ailede kendine zarar verme davranışı, intihar girişimi ve psikiyatrik bozukluk öyküsü anlamlı düzeyde daha fazla bildirilmiştir. Kendine zarar veren ergenlerin sağlıklı ergenlere göre anlamlı düzeyde daha yüksek oranlarda riskli davranışlarda bulunduğu ve duygusal, cinsel ve fiziksel istismara daha fazla maruz kaldıkları saptanmıştır. Kendine zarar veren ergenler arasında, kendine zarar verme yöntemlerinden en sık kendini kesme görülmüş ve kendine zarar verme işlevlerinden en sık affekt regülasyon işlevi bildirilmiştir. Kendine zarar veren ergenlerde sağlıklı ergenlere göre serum BDNF düzeyleri düşük bulunmuştur. Ancak olgu ve kontrol grubu arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı saptanmamıştır. Kendine zarar veren ergenler içerisinde

Aim: Self injury behavior is an important mental health issue that is frequently encountered during adolescence and its prevalance has been increasing recently. Traumatic life events during childhood and biological reasons may be counted as important factors among the causes of self injury behavior. In this study, it was aimed to compare the levels of Brain Derived Neurotrophic Factor (BDNF) in adolescents with self injury behavior and healthy adolescents along with comparing childhood traumas, patterns of handling anger, difficulties in emotional, behavioral and social domains of adolescents with self injury behavior and healthy adolescents with relation to their serum BDNF levels.Method: Adolescents who were 12-18 years of age with self injury behavior that have applied to Dokuz Eylul University Hospital Child and Adolescent Psychiatry Department Outpaient Unit between the dates October 2012- February 2013 and healthy adolescents matched by age and gender with the subjects were recruited. Blood samples were gathered from the adolescents to perform serum BDNF level measures and they were also asked to fill in Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ), Inventory of Statements About Self Injury (ISAS), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) and State Trait Anger Expression Scale (STAXI).Results: History of school, peer and family problems, self injury behavior in the family, suicide attempts and psychiatric disorders were significantly more frequent in adolescents with self injury behavior compared to healthy adolescents. It was also found that adolescents with self injury behavior engaged in higher rates of risky behavior and were exposed to more emotional, sexual and physical abuse than their healthy peers. Among adolescents with self injury behavior, most common self harm behavior was cutting while affect regulation function was the most commonly reported function of self injury behavior. Serum BDNF levels of adolescents with self injury behavior were lower than that of healthy adolescents. However, no statistically significant difference was found between the case and control group. Among adolescents with self injury behavior, adolescents that used the ?cutting? method had significantly lower serum BDNF levels and it was also shown that serum BDNF levels decreased as the intensity of emotional neglect and abuse during childhood increased.Conclusion: This study is important in providing help to enlighten the aetiology of self injury behavior in adolescents. It is wellknown that many risk factors function in self injury behavior, most prominently abuse, however there is a limited number of studies in the literature that focus on the impact of these risk factors on neurobiology and what the underlying mechanisms are. Results derived from our study indicate that BDNF might play an important role with in these mechanisms. Understanding the neurobiology of self injury behavior might help in getting a better grasp of the disorder and in turn, helping to generate appropriate treatment options in the future. KeyWords: self injury behavior, adolescent, anger, abuse, BDNF