Beş hececiler` in şiir anlayışları ve şiirleri üzerine bir araştırma

Abstract

Milli Edebiyat Dönemi'nde ?Memleketçilik? akımının edebiyattaki aksi, konuda Anadolu'yu, Anadolu insanını, tarihini ve güzelliklerini işleme; şekilde Halk Edebiyatı nazım şekillerini kullanma şeklinde görülür. Beş Hececiler olarak adlandırılan Halit Fahri Ozansoy, Orhan Seyfi Orhon, Enis Behiç Koryürek, Yusuf Ziya Ortaç ve Faruk Nafiz Çamlıbel, Türk Edebiyatında altı yüzyıl gibi uzun bir süre kullanılan ?aruz? vezni yerine Türk'ün öz vezni olan ?hece? yi kullanmayı amaç edinmişlerdir. Bu beş şair, şiire ilk aruzla başlamışlar ve bu vezinde başarılı şiirler yazmışlardır. Hece veznini savunmalarına rağmen Halit Fahri Ozansoy ve Faruk Nafiz Çamlıbel edebî yaşamlarının daha sonraki dönemlerinde zaman zaman aruza dönüş yaparlar. Halit Fahri, iki vezin arasında gelgitler yaşar. Hece veznini savunmada en keskin hatlı olan ve çizgisini değiştirmeyen Yusuf Ziya'dır. Bu konuda Halit Fahri ile aralarında şiddetli tartışmalar olmuştur. Bu beş şairin topluluklarına ad olarak verdikleri ?hece? vezni üzerindeki tutumları ve ısrarları tam bir tutarlılık içinde değildir. Aynı dönemde ?Hecenin On Şairi? adı altında heceyle yazan bu beş şaire beş şair daha eklenir. Hatta zaman zaman sayıları daha da artar.

During the era of National Literature, as opposed to the ?nationalistic? movement, it has been observed that Anatolia, the people of Anatolia, its history and natural beauties have been subject to Folk Literature with its own forms. Orhan Seyfi Orhon, Halit Fahri Ozansoy, Yusuf Ziya Ortaç, Enis Behiç Koryürek and Faruk Nafız Çamlıbel who are called as the Five Syllabic Poets (Beş Hececiler) aimed at writing their poems using syllabic rhythm belonging to the Turkish Literature rather than Aruz which had been widely applied for almost six hundred years in Turkish Literature. These five poets had started poetry using Aruz and produced very strong poems with this rhythm. Even though they supported the use of syllabic rhythm, H.F and F.N. made use of Aruz in their literature career from time to time. They lived flux and reflux between Aruz and syllabic rhythm. Y.S is the poet who kept in line with the syllabic rhythm rigidly and he continually advocated his views. With respect to this issue, there had been vehement arguments between H.F and Y.S. These five poets? attitudes and persistence on syllabic rhythm, which they used to name their group, is not wholly consistent. Within the same era, five more poets were added to this group under the name of the ten poets of syllabic rhythm and on some certain times their number even increased more.