Farklı taşıyıcı solüsyonlarla hazırlanmış kök ucu dolgu maddelerinin dentin temasıyla değişen mineral içeriğinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı; farklı solüsyonlarla karıştırılan iki farklı kök ucu dolgu materyalinin [ProRoot MTA (Dentsply Tulsa Dental, Tulsa, OK, USA); Biodentine (Septodont, Saint-Maur-des-Fosses, France)] dentin temasıyla değişen mineral içeriğinin, Laser Oluşturmalı Plazma Spektroskopisi ile (LIBS) incelenmesidir. Çalışmamızda 40 adet tek köklü, tek kanallı insan dişi kullanılmıştır. Dişlerin kronları uzaklaştırılıp, kök kanalları peezo reamer (Maillefer Dentsply, Kuzey Amerika) frezle #1-6 numaralar kullanılarak genişletilmiştir. 40 adet dişten 2 mm kalınlığında olacak şekilde 100 adet kesit elde edilmiştir. Dentinle temas etmeyen gruplar için 5 mm çapında 2 mm yüksekliğinde 10 teflon diski oluşturulmuştur. Hazırlanan kesitler kök ucu dolgu maddesine göre rastgele iki gruba ayrılmıştır: ProRoot Mineral Trioksit Agregat (PMTA) ve Biodentine (BD). PMTA grubunda diskler taşıyıcı solüsyonlara göre 3 alt gruba ayrılmıştır: Klorheksidin (CHX), Propilen Glikol (PG), distile su. BD grubunda diskler taşıyıcı solüsyonlara göre 2 alt gruba ayrılmıştır: PG ve kendi solüsyonu. Karışımlar hazırlandıktan sonra dentin (n=20/grup) ya da teflon disklerine (n=2/grup) yerleştirilmiştir. Karışımlar sertleşmeleri için %100 nemli ortamda 72 saat süre ile etüvde bekletilmiştir. Farklı taşıyıcıların kök ucu dolgu maddelerinin iyon içeriklerindeki dentin temasıyla değişimi LIBS ile ölçülmüştür. Veriler 3 yönlü varyans analizi (ANOVA) ile değerlendirilmiştir; iki yönlü karşılaştırmalar için Bonferroni testi kullanılmıştır. Ayrıca tüm veriler Temel Bileşen Analizi (PCA) ile de değerlendirilmiştir. Farklı taşıyıcılarla karıştırılan BD örneklerinin üzerinden yapılan ölçümlerde, dentin veya teflon temasında, Ca+2 ve OH-1 iyon miktarı, PMTA örneklerinin üzerinden yapılan ölçümlerden daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). Dentin temasının, farklı taşıyıcılarla karıştırılmış PMTA'nın Ca+2 iyon içeriğine etkisi olmadığı görülmüştür (p>0,05). PG ile karıştırılan BD'nin dentin temasında Ca+2 iyon içeriği anlamlı olarak düşmüştür (p<0,05). Farklı taşıyıcıların kök ucu dolgu maddelerinin iyon içeriklerindeki dentin temasıyla değişimi LIBS ile ölçülebilmiştir. LIBS'in endodonti alanındaki geçerliliğini göstermek adına karşılaştırmalı çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: Biodentine, Dentin Teması, Hidroksil, İyon değişimi, Kalsiyum, LIBS, Mineral Trioksite Agregat

The purpose of this study was to examine the mineral content of two different root end filling materials [ProRoot MTA (Dentsply Tulsa Dental, Tulsa, OK, USA); Biodentine (Septodont, Saint-Maur-des-Fosses, France)] mixed with different carrier solutions in dentin contact using Laser Induceed Breakdown Spectroscopy (LIBS). In present study, 40 single rooted human teeth with single canals were used. After crown removal, root canals were instrumented by using peeso reamer (Maillefer Densply, North America) burs (#1-6). 100 slices were obtained from 40 teeth at 2 mm thickneses. Inert 10 teflon discs at 5 mm diameter and 2 mm height were formed to represent groups that did not contact with dentin. The prepared slices were randomly divided into two groups according to root end filling materials: ProRoot MTA (PMTA) and Biodentine (BD). Teflon and dentin discs in MTA group was divided into 3 subgroups (n=20) according to the carrier solutions as follows: Chlorhexidine (CHX), Propylene glycol (PG), distilled water. Teflon and dentin discs in BD group was divided into 2 subgroups according to the carrier solutions as follows: Propylene glycol (PG) and distilled water. Prepared filling materials were placed into either to dentin (n=20) or teflon discs (n=2). All samples were stored in 100% humidity for 72 hours to obtain set samples. Change of ion content of root-end filling materials mixed with different carriers after dentin contact was measured with LIBS. Data were analyzed with 3 way analysis of variance (ANOVA) and Bonferroni post-hoc tests at p=0.05. Principal Component Analysis (PCA) was also used in evaluation. The amount of Ca+2 and OH-1 ions that were calculated in BD samples mixed with respective solutions (PG, distilled water) were statistically higher than MTA samples either with dentine or teflon contact (p<0,05). Ca+2 ion content in MTA samples was not affected by dentin contact even MTA prepared with different solutions (p>0.05). Ca+2 ion content of Biodentine/PG mixture was significantly decrease with dentin contact (p<0,05). Change of ion content of root-end filling materials mixed with different carriers after dentin contact may measure using LIBS. Further comparative investigations are needed to evaluate validity of LIBS with well-known methods in endodontic.Key words: Biodentine, Calcium, Dentin Contact, Hydroxyl, Ion Change, LIBS, Mineral Trioxide Aggregate