Ayak deformitelerindeki EMG değişikliklerinin normal populasyonla karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Ayak Deformitelerindeki EMG Değişikliklerinin Normal Populasyonla Karşılaştırması Pes planus arcus longitudinal medialis'in çökmesi durumudur. Rijid ya da flexibl, statik veya paralitik, konjenital ya da sonradan kazanılmış şekillerde görülebilir. Bu çalışma kemik, kas ve ligamentlerdeki yapısal değişikliklerin ayak sinirleri üzerindeki etkisinin araştırılması için planlandı. Pes planus' lu 1 1 erkek, 9 kadın olmak üzere 20 hasta çalışmaya alındı. Medial arkları belirgin ve ayak fonksiyonları normal olan 8 erkek, 9 kadın 17 normal ayaklı denek kontrol grubunu oluşturdu. Klinik değerlendirme için podoskop ve ayak izi için mürekkepli basma yüzeyi kullanıldı. Görsel değerlendirme de yapılarak, radyografileri alındı. Her olgunun ayak eklemuhareketleri ölçüldü ve fizik muayeneleri yapıldı. Ayağın ön kısmının yayıhmı ve pronasyonu ile pes calcaneo valgus açısından değerlendirildi. N. tibialis anterior, m. tibialis posterior, m. peroneus longus, m. gastrocnemius ile m. flexor digitorum longus ve brevis ile m. extensor digitorum longus' a kas testi uygulandı. Lateral radyografilerinde calcaneal eğim, talus'un plantar fleksiyonu ve talonavicular ve naviculocuneiform çökmeler belirlendi. Antero posterior radyografide dorso plantar talonavicular açı ölçüldü. Nörofizyolojik çalışma n. tibialis ve n. peroneus profundus'un motor iletisi ile n. suralis, n. peroneus superficialis, n. plantaris lateralis ve n. plantaris medialis duyu üetimini kapsıyordu ve her denekte sağ ayak değerlendirildi. Pes planus'lu olgularda n. plantaris medialis ve n. peroneus superficialis'de ileti hızı yavaşlaması saptandı (P = 0,007, P=0,01). N. peroneus profundus değerlerinde her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yoktu (P>0,05). IVN. plantaris lateralis ve n. suralis'in duyu iletilerinde de iki olgu grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (P=0,94, P=0,17). N. tibialis 'in amplitüd değeri pes planus 'lu olgularda istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azalmıştı (P=0,02). Sonuç olarak ayak kemik, kas ve ligamentlerindeki fonksiyonel ve yapısal değişikliklerin sinirler üzerinde etkili olabileceği ve bu nedenle sinirlerin nöropraksiye olan eğilimlerinin artabileceği ya da tarsal tünel sendromu yaratabilecek bir zemin hazırlanabileceği saptandı. Anahtar Kelimeler : Pes planus, Tuzak nöropati, Tarsal tünel sendromu, Ayak innervasyonu, Ayak deformiteleri

ABSTRACT Comparative Study Of The EMG Findings In The Patients That Have Foot Deformities. Pes planus is a condition in which the medial longitudinal arch is depressed. Pes planus is often modified by adjectives such as rigid or flexible, static or paralytic, congenital or acquired. The present study was planned to assess the influence of the structural changes of the bones, muscles and ligaments on the nerves of the foot. This study involved 20 patients (11 men, 9 women), who had clinical evidence of pes planus. The control group consisted of 17 normal subjects (8 men, 9 women) who had an evident medial arch, no obvious deformities and normal function of the foot. Pedoscop, eyeball visualization, ink mat and roentgenography were used in the clinical evaluation. Each subject was examined to measure the range of movement of the foot, also routine general history and examination were performed. In the examination careful attention was given to the presence of pes calcaneo valgus, pronated and splayed forefoot. The muscles examined were m. tibialis anterior, m. tibialis posterior, m. gastrocnemius, m. peroneus longus, m. flexor digitorum longus and brevis, m. extensor digitorum longus. Calcaneal pitch, plantar flexion of the talus and sag at the talonavicular and naviculocuneiform joints were noticed on the standing lateral weight bearing roentgenogram. Dorso plantar talonavicular angle was decreased on the standing antero posterior weight bearing roentgenogram. The neurophysiologic study consisted of, motor conduction of the tibial and deep peroneal nerves and sensory conduction of the sural, superficial peroneal, medial plantar and lateral plantar nerves. Right foot was studied in each individual. The conduction velocity of the medial plantar nerve and superficial peroneal nerve decreased in the subjects with pes planus (P=0,007, P= 0,01). VIThere were no statistically significant difference between patients and normal subjects regarding deep peroneal nerve values (P>0,05). In addition, no statistically significant difference was found between patients and normal subjects regarding lateral plantar nerve and sural nerve sensory conduction (P=0,94, P=0,17). However, the action potential amplitude of the tibial nerve was found to be statistically significant in the subjects with pes planus (P=0,02). In conclusion, the structural and functional changes in the bones, muscles and ligaments of the foot and ankle may have crucial effect on the nerves and therefore this condition may increase the vulnerability of the nerves to neuropraxia or to produce tarsal tunnel syndrome. Key Words: Pes planus, Entrapment neuropathy,, Tarsal tunnel syndrome, Foot - innervation, Foot - deformities. vu