Voleybolcularda dirsek bölgesindeki morfolojik değişikliklerin incelenmesi

Abstract

ÖZET Voleybolcularda Dirsek Bölgesinin Morfolojik Değişimi Sporcularda yoğun antrenmanları takip eden adaptasyonel sürecin sadece kas ve tendonları değil iskelet sistemini de etkilediği iyi bilinmektedir. Kemiğin fonksiyonel adaptasyonu tendon yapışma yerlerindeki kemik çıkıntıları kemik mineral dansitesinin artması ve kortikal kalınlıkta artışla kendini gösterir. Voleybol, aksiyal iskelet üzerine oldukça büyük bir yük bindiren ve fiziksel güç gerektiren bir spordur. Farklı fiziksel aktivitelerin iskelet kemikleri üzerinde farklı zorlanma talepleri yaratacağı bilinmektedir. Voleybolda smaç, servis ve blok esnasında kaslar tarafından iskelet üzerine büyük miktarda yük bindirilir. Voleybolcularda smaç ve servis atan dominant koldaki yüklenme kemik kitlesi artışıyla ilişkilidir. Biz bu çalışmada voleybol oyuncuları ve fiziksel olarak aktif olmayan kontrol grubunda epicondylus medialis ve epicondylus lateralis hacimlerinin humerus distal uç hacmine oranını değerlendirdik. Çalışmanın amacı smaç, blok ve servis vuruşları esnasındaki zorlamaların humerus epicondylus medialis ve lateralis'inde değişikliğe yol açıp açmadığını belirlemektedir. Voleybolcu grup haftada ortalama 8 saat antrenman yapan 17 kadın (ortalama yaş 20,47 ± 2,47) ve 16 erkek (ortalama yaş 21,68 ± 3,47) voleybol oyuncusundan oluşmaktadır. Kontrol grubu, yaş ortalaması 21,73 ± 2,68 olan 15 kadın ve yaş ortalaması 23,35 ±4,16 olan 14 erkekten oluşmaktaydı. Bu kişiler herhangi bir düzenli veya organize spor aktivitesinin içinde değillerdi. Kontrol grubu üniversitemiz öğrencilerinden, rasgele, yaş ve fiziksel aktivite geçmişlerine göre çalışmaya dahil edildi. IVTüm deneklerin antropometrik özellikleri belirlendi (boy uzunluğu, ekstremite uzunlukları, kol ve ön kol çevre ölçümleri). Ayrıca eklem hareket açıklığı, dirençli kas testi ve radiografik değerlendirmeleri yapıldı. Direkt röntgen anteroposterior yönde her iki dirsek alınarak çekildi. Eklem hareket açıklığı standart gonyometri tekniği ile değerlendirildi. Tüm deneklere çalışmanın prosedürü, amacı, riskleri hakkında bilgi verildi. Epicondylus medialis ve epicondylus lateralis hacimlerinin humerus distal ucu hacmine oranını Cavalieri prensibi ile belirledik. Bu metod kemik yapıların hacimlerinin nokta sayma yöntemi ile belirlenmesiyle ilgilidir. Bu çalışmada erkek ve kadın voleybolcularda epicondylus medialis hacminin humerus distal ucu hacmine oranının arttığını saptadık. Gruplar arasında yaş, ağırlık,kol ve ön kol çevre ölçümleri yönünden farklılık bulunmadı. Kadın voleybolcularda gonyometrik ölçümler artmıştı. Omuz internal ve external rotasyonu el bileği radial ve ulnar deviasyonu, el bileği ekstensiyonu ve ön kol pronasyon dereceleri yönünden voleybolcu kadınlarla kontrol grubu arasında anlamlı derecede farklılık vardı. Erkek voleybolcularda ise el bileği radial deviasyonu ve ön kol supinasyonu kontrol grubuna göre anlamlı derecede farklıydı. Bu değerler erkek voleybolcularda daha büyük olarak saptandı. Voleybol oyuncuları kontrol grubundan daha uzun boyluydu. Voleybol oyuncuları ile kontrol grubu arasında kadınlardaki dirsek fleksiyonu dışında kas testi yönünden anlamlı bir farklılık saptanmadı. Sonuç olarak epicondylus medialis hacminin humerus distal ucu hacmine oranında bulunan farklılığın voleybol oynarken iskelete binen yükün tipiyle ilgili olduğu saptanmıştır. Servis, smaç ve blok vuruşları esnasında el bileği fleksör kasları yoğun olarak aktifleşir. Çalışmamızda voleybol oyuncularında görülen epicondylus medialis hacim artışının nedeninin buraya yapışan flexor kasların kemik yapıyı aşırı zorlaması olduğu sonucuna ulaştık.

ABSTRACT Morphological Changes Of The Elbow Region In Volleyball Players It is well known that adaptational processes following athletic training effect not only muscles and tendons, but also the skeletal system of the athlete. Functional adaptation of the bone is shown by development of bony spurs at the insertion of tendons, an increase of density of the bone substance and an increase in cortical thickness. Volleyball is a physically demanding sport which probably imposes the highest impact and weight bearing load upon the axial skeleton. It is obvious that different types of physical activity create different strain demands on the skeletal bones. In volleyball high muscular forces act on the skeleton during smashing, serving and blocking. The loading on the dominant smashing and serving arm is associated with a higher bone mass in volleyball players. In the present study we evaluated the volume of the epicondylus medialis and epicondylus lateralis in comparison with the distal end of humerus volume in the arms of volleyball players and nonactive control groups. The aim of this study was to determine whether the strain during smashing, blocking and serving leads to differences in epicondylus medialis and epicondylus lateralis of humerus. The volleyball group consisted of 17 female (mean age 20,47 ± 2,47) and 16 male (mean age 21,68 ± 3,47) volleyball players, training for about 8 hours / week. The control group consisted of 15 female students age 21,73 ± 2,68 years and 14 male students age 23,35 ± 4,16 years. They were not participating in any kind of regular or organized sport activity. Control subjects were randomly recruited among our university students, based on their age and physical activity history. VIAnthropometric determinations (height, limb lengths, perimeters of arm and forearm) were made on each subject. The components of examination include range of motion assessment, resisted muscle testing (manual) and radiographic examination. Comparative plain films of both elbows were obtained in an anteroposterior projection. Range of motion was evaluated by standard goniometric technique. All subjects were informed of the study procedure, purposes and known risks, and all gave their informed consent. The volumes of the epicondylus medialis and epicondylus lateralis in comparison with the distal end of humerus volume determined by Cavalieri's geometrical principle. This method associated with point- counting volumetry was used to calculate the volume of the structures found in bone. In this study we observed that the volume of epicondylus medialis increased in comparison with the distal end of humerus volume in the male and female volleyball players. There was no difference among groups for age, weight, arm and forearm circumference. In the female volleyball players goniometric degrees were clearly increased. As a result goniometric measurement there were significant differences in internal and external rotation degree of shoulder, radial and ulnar deviation degree of wrist, extension degree of wrist and pronation degree of forearm between female volleyball players and control subjects. In the male volleyball players, hyperextension of shoulder, radial deviation of wrist and supination of forearm degrees were significantly different from control subjects. These values were greater in the male volleyball players. The volleyball players were taller than the control subjects. There was no significant difference in muscle strength of shoulder, arm and forearm (except elbow flexion in female volleyball players) between the volleyball players. In conclusion the observed differences in volume of epicondylus medialis in comparison with the distal and of humerus can be related to the type of loading the skeleton undergoes when playing volleyball. Wrist flexors are highly involved in spiking, blocking and serving in volleyball. This relatively high involvement through out play may result in overload of this muscular group. The volume of epicondylus VIIftiedialis which is the connection point of flexor muscle, increase in volleyball irers because of loading is proven in our study. VIII