Metformin tedavisi alan yeni tanı tip 2 diyabetes mellitus`lu hastaların tükürük ve plazma ürotensin-2 düzeylerine etki eden faktörlerin araştırılması

Abstract

Diyabetes Mellitus (DM); kronik seyir gösteren, etyopatogenezi multifaktöryel olan, tam veya kısmi insülin eksikliği veya insülin direnci ile karakterize, temel bulgusu plazma glukoz yüksekliği olan, yağ ve protein metabolizmalarında da belirgin değişiklikler görülen, heterojen bir klinik tabloya sahip, karbonhidrat metabolizmasının primer hastalığıdır. Diyabetik hastalarda yaşam beklentisi hala düşük olmasına karşın, son on yılda prognozda iyileşme sağlanmıştır. Hipergliseminin derecesi ve süresi komplikasyonların gelişiminde önemli rol oynar. Metformin ABD'de antidiyabetik ilaçlar içinde en çok reçete edilen ilaçtır ve tüm dünya genelinde en çok kullanılan ilaçlar arasında yerini almaktadır. Metformin karaciğerde insülin direncini ve glukoz yapımını azaltarak, plazma glukoz düzeylerini düşürür. Tip 2 DM'li hastalarda tek başına kullanıldığı gibi, diğer antidiyabetik ilaçlar veya insülinle kombine olarak da kullanılabilir. İnsülin sekresyonu yapan bir oral antidiyabetik ajan olmadığı için hipoglisemi riski yoktur. Bilinen en kuvvetli vazokonstriktör peptidlerden biri olan ürotensin-2 (UII), bu yönü ile endotelin-1'den bile daha kuvvetlidir. Somatostatin ile benzerlik gösteren peptid sekanslarına sahiptir. UII, hipertansiyon ve kalp yetmezliği gibi hastalıklarda vazokonstriktör etki gösterirken, sağlıklı gönüllülerde vazodilatasyona neden olduğu gözlemlenmiştir. Sağlıklı insanlarda UII 'radioimmünoassay yöntemi' ile ölçüldüğünde plazma seviyeleri çok düşük bulunmuştur. (5±1 fmol/ml). Bundan dolayı, bazı araştırmacılar, ürotensin-2'nin plazmada dolaşan bir hormon olmadığını düşünmektedir. UII sisteminin aktive olmasıyla, metabolik sendrom gelişebileceğini öne süren çalışmalar mevcuttur. Çalışmamızın amacı yeni tanı Tip 2 DM hastalarında tanı anında ve 3 aylık metformin ile tedavi sonrası kan ve tükürükte ürotensin-2 düzeylerinin belirlenmesi, sağlıklı gönüllülerle karşılaştırılması ve araştırılmasıdır. Literatürde Diyabetes Mellitus ile ürotensin-2 arasında ilişki olduğunu gösteren çeşitli çalışmalar mevcuttur. Fakat yeni tanı Tip 2 DM hastalarında metformin ile tedavi sonrası ürotensin-2'nin etkileri ile ilişkili bir çalışma literatürde bulunmamaktadır.Çalışmamızda 30 yeni tanı Tip 2 DM hastası, bu yeni tanı Tip 2 DM hastalarının metformin ile 3 aylık tedavi sonrası ve 30 gönüllü sağlıklı grup karşılaştırılmıştır. Kontrol grubuyla kıyaslandığında yeni tanı Tip 2 DM hastalarında kan ve tükürükte ürotensin-2 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı artış bulunmamıştır. Yeni tanı Tip 2 DM hastalarının metformin ile 3 aylık tedavi sonrası kan ve tükürükteki ürotensin-2 seviyelerinde istatistiksel olarak anlamlı artış bulunmuştur (p<0,05).Sonuç olarak, kronik seyir gösteren, etyopatogenezi multifaktöryel olan Tip 2 DM hastalarında metformin ile tedavi sonrası ürotensin-2 düzeyleri artmaktadır. Bilinen en kuvvetli vazokonstriktör peptidlerden biri olan ürotensin-2'nin metabolizmasına yönelik metforminin bilinen bir rolü yoktur. Elde ettiğimiz bulguları doğrulamak için daha fazla katılımcının olduğu klinik ve deneysel çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Tip 2 Diyabetes Mellitus, Metformin, Ürotensin-2

LOOKING FOR THE LEVELS OF UROTENSIN-2 IN BLOOD AND SALIVA OF THE NEWLY DIAGNOSED AND METFORMIN USING DIABETES MELLITUS PATIENTSDiabetes Mellitus (DM); The primary symptom of carbohydrate metabolism with a chronic course is a multifactorial pathogenesis of the etiopathogenesis, characterized by a complete or partial deficiency of insulin or insulin resistance, a high plasma glucose level, and a heterogeneous clinical picture with significant changes in fat and protein metabolism. Although life expectancy is still low in diabetic patients, prognosis has improved in the last decade. The degree and duration of hyperglycemia play an important role in the development of complications. Metformin is the most commonly prescribed drug in antidiabetic drugs in the United States and is one of the most widely used drugs worldwide. Metformin reduces plasma glucose levels by reducing insulin resistance and glucose production in the liver. In patients with Type 2 DM, monotherapy can be used alone or in combination with other antidiabetic drugs or insulin. There is no risk of hypoglycemia because it is not an oral antidiabetic agent that makes insulin secretion. Urotensin-2 (UII), one of the most potent vasoconstrictor peptides known, is even stronger than endothelin-1, which is a prominent vasoconstrictor. It has peptide sequences that are similar to somatostatin. UII has been shown to cause vasodilation in healthy volunteers while hypertension and heart failure are affected by vasoconstriction. Plasma levels were found to be very low when measured in UII-radioimmunoassay method in healthy people. (5±1 fmol/ml). Therefore, some researchers believe that urotensin-2 is not a hormone circulating in plasma. With the activation of the UII system, there are studies suggesting that metabolic syndrome may develop. The aim of our study was to determine the levels of urotensin-2 in blood and saliva after treatment with type 2 metformin and to compare and compare with healthy volunteers. There are several studies in the literature showing that there is a relationship between diabetes mellitus and urotensin-2. However, there is no study in the literature regarding the effects of urotensin-2 after metformin treatment in Type 2 DM patients. It was thought that treatment with metformin might play a role in the pathogenesis of urotensin-2.In our study, 30 new diagnoses were compared with 30 volunteer healthy groups. There was no statistically significant increase in urotensin-2 levels in blood and saliva in new diagnosis Type 2 DM patients compared to the control group. New diagnosis Type 2 DM patients had a statistically significant increase in urotensin-2 levels in blood and saliva after 3 months of treatment with metformin, and urotensin-2 levels were found to be increased (p<0.05).In conclusion, after treatment with metformin, urotensin-2 levels are increased in patients with Type 2 DM who have chronic course of multifactorial pathology. Metformin has no known role in the pathogenesis of urotensin-2, one of the most potent vasoconstrictor peptides known. Further studies are needed to confirm our findings.Keywords: Type 2 Diabetes Mellitus, Metformin, Urotensin-2