Greece`s defense& security policy after cold war
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
ÖZET Yunanistan 1974'ten itibaren GSMH'nın %6'sını savunma harcamalarına ayırmaktadır. Yunan savunma harcamalan AB ve NATO üyesi ülkeler içinde oransal olarak en yüksektir. Bu çalışmada, Soğuk Savaş sonrası Yunan savunma ve güvenlik politikasının analizi yapılmış ve bu analizi yaparken de Yunanistan'ın kuruluşundan bugüne kadar savunma ve güvenlik politikasındaki devamlılığa işaret edilmiştir. Yunanlılar, Yunanistan'ın 1820'lerde Türklerden koparak bağımsızlıklarını kazanmalarından itibaren `Büyük Düş/Fikir' e` (Megali Idea) sahip olmuşlardır. Aslında, `Kara Salı` diye adlandırdıkları 29 Mayıs 1453 'den itibaren bu fikir yeşermekteydi. Yunanistan 19.yy.dan beri yayılmacı bir politika izlemektedir.Buna ister `Pan Helenizm` diyelim ister `Megali Idea` diyelim Yunanistan bu fikrini 1821 den itibaren birkaç kez gerçekleştirmek için teşebbüs etmiştir.Birinci bölümdeki girişten sonra, ikinci ve üçüncü bölümlerde, kuruluşundan bugüne Yunanistan tarihi anlatılırken Megali Idea düşüncesinin Yunanistan savunma ve güvenlik politikalarına nasıl kaynak olduğu ifade edilmek istenmiştir. Ayrıca, Yunanistan'ın Soğuk Savaş dönemindeki güvenlik algılamaları da üçüncü bölümde incelenmiştir. 1974 Kıbrıs Türk Barış Harekatı ve sonrası gelişmeler Yunanistan'ın geleneksel savunma politikasını yeniden gözden geçirmesine yol açmıştır. Bu değişimin kaynağında NATO 'nun Kıbrıs bunalımmdaki hareketsizliği ve takındığı tutum yer almaktadır. Yunan askeri ve sivil devlet adamlarında, NATO'nun bu tavrının, ülkelerini Türkiye ile çıkacak bir krizde `doğudan gelen tehdidin` tehlikesi karşısında yalnız bırakacağı düşüncesi yaygınlaşmıştır. Bu anlayış Yunan savunma ve dış politikasında önemli yeniden yapılanmalara yol açtı. Yunanistan 1974'den sonra yüzünü Avrupa'ya döndü. Dördüncü bölümde, Yunanistan' m Avrupalılaşması, soğuk savaş sonrası Yunanistan'ın güvenlik algılamaları ve komşularına yönelik dış politikası (özellikle Türk- Yunan ilişkileri) ele alınmıştır. Balkanlarda, Yunanistan Avrupa Birliği ve NATO üyesi olan tek ülkedir. Komünist bloğun yıkılmasına kadar, Yunanistan soğuk savaş döneminin politik ve ekonomik limitleri dahilinde hareket ediyordu. Soğuk savaş sonrası belirsizliğinin dengeleri çerçevesinde Atina'nın yeni tehdit algılamalarını ve güvenlik çıkarlarını belirlemiştir. Beşinci bölümde, Yunanistan'ın Avrupa'nın güvenliğindeki rolü ve Yunanistan'ın bölgedeki tek AB ve NATO üyesi olarak 21.yy.a yönelik güvenlik ve savunma konularında aldığı inisiyatifler incelenmiştir. Son olarak, altıncı bölümde Yunanistan savunma ve güvenlik politikasıyla ilgili bazı temel konularla -Kıbrıs ve Ege sorunu- ilgili muhtemel gelişmelerin neler olabileceği tartışılmıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçlar yedinci bölümde özetlenmiştir. xıv ABSTRACT Greece has been spending 6 percent of its GNP on defense since 1974. The Greek defense expenditures are, in relative terms, the highest between the EU and the NATO members. This study makes an analysis of Greek defense and security policy after the Cold War and to point out the continuity in Greek defense and security policy from the establishment of Greek state until today.Ever since Greece won its freedom from the Turks in the 1 820s-no, ever since the Turks took Istanbul on that `Black Tuesday` 29 May in 1453-the Greeks have had a Megali Idea, a Great Idea. Greece has followed an imperialist and expansionist policy since the 19th century. No matter whether you call it `Pan Hellenism` or `Megali Idea (big ideal, big thought)`, Greece has tried to realize this ideal several times since 1821. After the first chapter (introduction), in second and third chapter, while narrating Modern Greek history it's also tried to state that Megali Idea constitutes the basis of Greece's defense and security policy. Greece's security concerns in the Cold War era, is also examined in the third chapter. The Turkish Peace Operation in Cyprus in 1974 and the ensuing Greek-Turkish confrontation caused Athens to reconsider its traditional defense posture. At the root of this change in policy lay NATO's inaction during the Cyprus crisis and perception, deeply held among Greek civilian and military elites that such inaction would leave the country dangerously exposed to a `Threat From the East` in case of renewed conflict with Turkey. This realization led to a significant restructuring of Greek defense and foreign policy options. Greece turned her face to Europe after 1974. The Europeanization in Greece and Greek security concerns in post-cold war era and Greek foreign policy towards her neighbors [especially Greek-Turkish relations] are held in chapter four. Greece is the only member state of the European Union and NATO in the Balkan region. Until the breakdown of the communist bloc, Greece was acting within the limits as well as the political and economic constrains of cold war imperatives. The axis of the post-Cold War uncertainties framed the new threat perceptions and security interests of Athens. Greece's new roles in the security of Europe and Greece's initiatives in defense and security issues in the 21st century as the only EU and NATO member state in the Balkans is examined in fifth chapter. Consequently, some presumptions about the basic issues related with Greek defense and security policy -like Cyprus and Aegean conflict- are took place in chapter six. The results that obtained from this study are summarized in the seventh chapter. xm
Collections