Aralıklı hipoksiye maruz kalmanın fizyolojik ve performans değişkenleri üzerine kronik etkileri

Abstract

Bu çalışmanın amacı, toplam 8 haftalık aralıklı hipoksiye maruz kalma sonrasında oluşabilecek antropometrik, fizyolojik ve performans değişkenlerinin kronik etkilerini incelemektir. Bu amaçla çalışmaya 18 – 26 yaş aralığında toplam 20 erkek gönüllü katılımcı dahil olmuştur [Kontrol Grubu (K.G, n=10, vücut ağırlığı: 69,844±7,50 kg; boy uzunluğu: 1,73±0,7 m; yaş: 22,4±2,8 yıl) ve Aralıklı Hipoksi Grubu (A.H.G, n=10, vücut ağırlığı: 72,738±8,930 kg; boy uzunluğu: 1,70±0,14 m; yaş: 21,2±1,4 yıl]. A.H.G aralıklı hipoksiye maruz kalma sürecini haftada 3 gün ardışık olarak her bir seans 60 dakika olacak şekilde geçirmiştir. Sürecin etkilerini değerlendirmek adına her iki gruba ön–son testler olarak: çift x ışını absorpsiyonu (DXA), izokinetik diz yorgunluğu, şiddeti giderek artan bisiklet protokolü, hemogram ve laktat testleri uygulanmıştır. Grup içi farklar eşleştirilmiş örneklem t testi ile analiz edilirken, gruplar arası farklar için bağımsız örneklem t testi kullanılmıştır. Zaman x Grup etkileşimlerini gözlemlemek için ise karışık dizayn ANOVA kullanılmıştır. Sonuç olarak kronik aralıklı hipoksiye maruz kalma sonrası, yağsız kitle, android yağsız kitle, gynoid yağsız kitle, RSMI, RBC, HGB, PLC-C, FVC, PEF, FEF%25, MVV, 1 mmol laktat eşiği (watt), 4 mmol laktat eşiği (watt) ve MaxVo2 değerlerinde artış gözlemlenmiştir. DXA ve izokinetik diz yorgunluğu değerleri ise sabit kalmıştır. Bu sonuçlar kronik aralıklı hipoksiye maruz kalmanın fizyolojik ve performans değişkenleri üzerinde yararlı gelişmeler sağlayabileceğini göstermektedir.Anahtar Sözcükler: Aralıklı hipoksi, Simüle edilmiş yükselti, Normoksik hipoksi

The aim of this study is to investigate the chronic effects of the anthropometric, physiological and performance variables that might occur following the intermittent hypoxic exposure for eight weeks. For this purpose, a total number of 20 males aged ranging between 18 and 26 years old volunteered to participate in the study. [Control Group (C.G, n = 10, body weight: 69,844 ± 7,50 kg, height: 1,73 ± 0,7 m; age: 22, 4 ± 2,8 years) and Intermittent Hypoxia Group (I.H.G, n = 10, body weight: 72,738 ± 8,930 kg; height: 1,70 ± 0,14 m; age: 21,2 ± 1,4 years)]. The I.H.G underwent intermittent hypoxic exposure for 3 days in a week consecutively, with a 60-minutes sessions each. Dual energy x ray absorptiometry (DXA), isokinetic knee fatigue, incremental progressive cycle ergometer, hemogram and lactate tests were applied to both groups as pre – post tests in order to evaluate the effects of the process. While the intra-group differences were analyzed by a paired sample t test, independent sample t-test was used for the differences in the groups. Furthermore, Mixed design ANOVA was employed to observe the interaction time x group.As a result, it was observed that lean mass, android lean mass, gynoid lean mass, RSMI, RBC, HGB, PLC-C, FVC, PEF, FEF 25%, MVV, 1 mmol lactate threshold (watts), 4 mmol lactate threshold (watt) and MaxVo2 values significantly increased after chronic intermittent hypoxia exposure. Additionally, it was monitored that there was no important change in the DXA and isokinetic knee fatigue values. These results show that chronic intermittent hypoxic exposure might provide beneficial improvements in physiological and performance variables.Keywords: Intermittent hypoxia, Simulated altitude, Normoxic hypoxia