Yetişkinlerde alçakgönüllülük, dindarlık ve psikolojik iyi oluş ilişkisi

Abstract

Araştırmanın amacı yetişkinlerde alçakgönüllülük, dindarlık ve psikolojik iyi oluş ilişkisini incelemektir. Araştırmanın diğer bir amacı da bu değişkenlerin cinsiyet, yaş, medenî durum, gelir durumu, eğitim düzeyi ve sosyal çevre gibi demografik değişkenler açısından anlamlı farklılıklar gösterip göstermediklerini incelemektir. Araştırma ilişkisel tarama modeline uygun olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemi; 2015 yılında, İstanbul'da yaşayan 18 - 60 yaş arası 146 erkek 169 kadın olmak üzere toplam 315 yetişkin bireyden oluşmaktadır. Araştırmada ölçme aracı olarak katılımcıların demografik özelliklerini tespit etmek amacıyla Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Ayrıca bireylerin alçakgönüllülük düzeylerini belirlemek için Elliott (2010) tarafından geliştirilen Alçakgönüllülük Ölçeği; psikolojik iyi oluş düzeylerini ölçmek amacıyla Ryff (1989) tarafından geliştirilen, daha sonra yine Ryff ve Keyes (1995) tarafından oluşturulan Psikolojik İyi Oluş Ölçeği'nin 18 maddelik kısa hali kullanılmıştır. Katılımcıların dindarlık seviyelerini tespit etmek amacıyla ise Ok (2011) tarafından geliştirilen ve dört alt boyuttan oluşan Ok-Dinî Tutum Ölçeği kullanılmıştır.Veriler SPSS programı vasıtasıyla Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu, t test, ANOVA, Scheffe ve Tamhane ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda alçakgönüllülük ile dindarlık arasında olumlu ve anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Ancak alçakgönüllülük ile psikolojik iyi oluş arasında ve psikolojik iyi oluş ile dindarlık arasında anlamlı ilişkiler olmadığı gözlenmiştir. Diğer yandan psikolojik iyi oluş ile yaş, gelir durumu ve eğitim düzeyi değişkenleri arasında; dindarlık ile de cinsiyet, medenî durum ve gelir durumu arasında anlamlı ilişkilerin olduğu anlaşılmıştır. Elde edilen bulgular, ikincil veriler ışığında tartışılmış ve gelecek araştırmalar için önerilerde bulunulmuştur.Anahtar Kelimeler : Alçakgönüllülük, Dindarlık, Psikolojik İyi Oluş

The aim of this study is to investigate the relationship between humility, religiosity and psychological well-being among adults. A further aim of the study is to examine whether the relationship between these three concepts show significant difference in terms of variables of gender, age, income status, marital status, social environment and educational level. This research was conducted in accordance with the relational survey model. The sample of the study was composed 315 (Male=146, Female=169) adults whom living in Istanbul at 2015. In the research, personal information form has been used as a quantification tool to determine participants' demographic features. Besides, humility scale developed by Elliott (2010) in order to determine the individuals' humility level; psychological well-being scale's sort form of a 18 items advanced by Ryff (1989), later again formed by Ryff ve Keyes (1995) have been used to measure psychological well-being level. Also, in order to determine participants' religiosity level, Ok-Religious attitude scale developed by Ok (2011) and consisted of four sub-dimension has been used. Data is analyzed by way of SPSS program with Pearson Moment multiplication correlation, t test, ANOVA, Scheffe ve Tamhane.As a result of this study, it has been seen that there is a significant and positive relationship between humility and religiosity. But it has been monitored that there is no significant relationship between humility and psychological well-being; and psychological well-being and religiosity. On the other hand, it has been indicated that there is a significant relationship between psychological well-being and age, income and educational level; religiosity and gender, marital status and income level. Findings obtained by this study have been discussed in the consideration of second hand source and some suggestions were offered for future research.Keywords : Humility, Religiosity, Psychological Well-Being