Mikroalbuminürisi olan ve olmayan Tip1 Diyabetes Mellituslu hastalarda endotel disfonksiyon belirteçlerinden akım aracılı dilatasyon,çözünebilir ICAM-1, VCAM-1 ve Endotelin-1 düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

Giriş: Diyabetik nefropati (DN) Diabetes Mellitus (DM)'un mikrovasküler komplikasyonlardan önemli bir tanesi olup son dönem böbrek yetmezliğinin (SDBY) en sık sebebidir. Tip 1 DM'li (T1DM) hastaların yaklaşık %30-40'ında görülür. İyi bilinen klasik risk faktörlerinin yanı sıra endotel disfonksiyonu DN patogenezinde rol oynamaktadır. Bu çalışmadaki amacımız artmış albumin atılımı olan ve olmayan T1DM'li hastalarda serum Intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1),Vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1), Endotelin-1 (ET-1) düzeylerini ve 'akım aracılı endotel bağımlı dilatasyonun (FMD) derecesini belirlemek ve kontrol grubu ile karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Endokrinoloji polikliniğine başvuran 73 T1DM'li hasta alındı.T1DM'li hastalar 24 saatlik idrarda mikroalbumin atılımına göre, mikroalbuminürisi olmayanlar (Grup 1) ve mikroalbuminürisi olanlar (Grup 2) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Yaş ve cinsiyet dağılımı hasta grubuna benzer 40 diyabeti olmayan gönüllü birey ile kontrol grubu (Grup 3) oluşturuldu. Tüm çalışma grubunun serum çözünebilir ET-1, ICAM-1 ve VCAM-1 düzeyleri çalışıldı ve FMD ölçümleri yapıldı. Bulgular: Yaş, cinsiyet, hipertansiyon (HT) varlığı, serum Low density lipoprotein (LDL), kreatin ve trigliserid düzeyleri tüm gruplarda benzerdi. Diyabetik gruplar arasında hastalık süresi ve Glikozile hemoglobin (HbA1C) açısından fark saptanmadı. FMD düzeyi diyabetik gruplarda kontrol grubuna göre daha düşük idi (Grup 1 vs Grup 3; p=0.002, Grup 2 vs Grup 3; p=0.039), ancak iki diyabetik grup arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Diyabetik hastalarda FMD ile HbA1C, hastalık süresi ve mikroalbuminüri derecesi arasında anlamlı ilişki saptanmazken, FMD ile hasta yaşı arasında negatif yönde anlamlı korelasyon saptandı. Gruplar arasında serum ET-1 düzeyi açısından fark saptanmadı. Serum ICAM-1 düzeyi diyabetik gruplarda, kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (Grup 1 vs Grup 3 p<0.001, Grup 2 vs Grup 3; p=0.05). Serum VCAM-1 düzeyi mikroalbuminürik grupta (Grup 2), normoalbuminürik (Grup 1) ve kontrol (Grup 3) gruplarına göre daha yüksek saptandı (Grup 2 vs Grup 1; p<0.001, Grup 2 vs Grup 3; p < 0.05). Serum VCAM-1 düzeyi ile mikroalbuminüri düzeyi arasında pozitif yönde anlamlı bir korelasyon saptandı (p>0.001). Diyabetik gruplarda Serum ET-1, ICAM-1 ve VCAM-1 düzeyleri ile yaş, hastalık süresi ve HbA1C arasında anlamlı korelasyon saptanmadı. Sonuç: FMD, T1DM'li hastalarda endotel disfonksiyonu göstermede basit, ucuz, efektif ve duyarlı bir yöntemdir. Çalışmamızda mikroalbuminürisi olmayan hasta grubunda kontrol grubuna göre daha düşük FMD değerlerinin saptanmış olması endotel disfonksiyonun, komplikasyonlar gelişmeden önceki erken evrelerde ortaya çıktığını düşündürmektedir. VCAM-1 düzeyinin mikroalbuminürik grupta daha yüksek çıkması nedeniyle bu molekülün nefropati gelişimi ve progresyonunun izlenmesinde ve takibinde kullanılabileceği görüşündeyiz.

Introduction: Prevalance of diabetes is increasing in a epidemic fashion. Macro and microvascular complications develop during the course of the disease. Diabetic nephropathy (DN) is an important one of the complications and is detected in almost 30-40% of the patients with type 1 diabetes (T1DM). It is also the most common reason for end stage renal disease (ESRD) and closely related with cardiovascular disease. For that reason, it is important to enlight pathophysiology of the disease and take preacutions for progression. Besides the well known risk factors, endothelial dysfunction also plays a role in the pathogenesis of DN and diabetic retinopathy. Our aim in this study was to determine FMD measurements and serum soluable ET-1, ICAM-1 and VCAM-1 levels in type 1 diabetic patients with or without inceased albumin excretion and compare them with the control group. Material and Methods: We enrolled seventy three patients with type 1 diabetes mellitus. Diabetic patients were divided into two subgroups according to microalbumin measurements in 24 hour urine collections. Patients with microalbuminuria formed Group 1 and without microalbuminuria were defined as group 2. We have also enrolled fourty subjets with similar sex and age distrubution as control group (Group 3). Serum ET-1, ICAM-1 and VCAM -1 levels were determined and FMD measurements were done in all individuals. Moreover all patients were evaluated by an ophtalmotologist for presence of diabetic retinopaty and was recorded and classified as either non-proliferative or proliferative retinopathy.Results: Mean age, sex distrubition, presence of hypertension, serum LDL and triglyceride levels were similar in all groups. Diabetic groups were similar in regard to glycemic control and disease duration. Mean FMD measurement was lower in diabetic groups compared to the control group (Group 1 vs Group 3; p=0.002, Group 2 vs Group 3; p=0.039).FMD wasnt found to be correlated with HbA1C , disease duration or degree of microalbuminuria in diabetic patients but it was negatively correlated with age.We didn't detect any difference between groups according to serum ET-1 levels. Median serum ICAM-1 level was higher in diabetic groups compared to the control group (Group 1 vs Group3 p<0.001, Group 2 vs Group 3; p< 0.05). Median serum VCAM-1 level was higher in the group of patients with microalbuimuria compared to the normoalbuinuric and control groups (Group 2 vs Group 1; p<0.001, Group 2 vs Group 3; p<0.05). Serum VCAM-1 level was found to be posively correlated with degree of urinary albumin excretion (p>0.001).Serum ET-1, ICAM-1 and VCAM-1 were not found to be correlated with disease duration or HbA1C. Conclusion: FMD is a simple, reliable and cheap method and is sensitive and effective for evaluation of endothelial dysfunction in patients with T1DM. ICAM-1 and VCAM-1 are proinflammatory molecules that play an important role in pathogenesis of endothelial dysfunction. Medical agents that reduce the serum levels of those two molecules would take place in prevention of microvacular complications and coronary heart disaese which is closely related with microalbuminuria. Since serum VCAM-1 level was significantly higher in microalbuminuric patients, we assume that it may be used as a predictive marker for risk stratification of nephropathy development and progression.