Dans etkinliklerinin öz-yeterlik, özgüven ve sosyal beceriye etkisi: İşitme engelli bireyler üzerine bir çalışma

Abstract

Yapılan çalışmada işitme engelli bireylere uygulanan bir dans etkinliğinin, bu bireylerin öz-yeterlik, özgüven ve sosyal beceri düzeylerine etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda öncelikle alan yazında engellilere ilişkin yapılan öz yeterlik, özgüven ve sosyal beceri araştırmaları literatür taraması yöntemiyle elde edilmiştir. Çalışmanın ikinci aşamasında ise dans etkinliğinin etkisini ölçmek amacıyla Karşıyaka Dayanışma İşitme Engelliler Derneği'nde bir uygulama gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın örneklemi, 18 yaş ve üzerindeki 30'u deney grubu, 30'u kontrol grubu olmak üzere toplam 60 işitme engelli üniversite öğrencisinden meydana gelmiştir. Örnekleme alınan katılımcılar gönüllü örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Çalışmada ön test-son test modeli kullanılmıştır. Veri toplama araçları olarak Özevin-Tokinan ve Bilen (2008) tarafından geliştirilen Beden Dili ve Dansa İlişkin Öz-Yeterlik Ölçeği, Özevin (2006) tarafından geliştirilen Özgüven Ölçeği ve Riggio (1986) tarafından geliştirilen Sosyal Beceri Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22.0 paket programı kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde ise Kolmogorov-Smirnov Testi, ile Paired Sample T Testi ve bağımsız örneklem T Testi kullanılmıştır.Çalışma bulgularına göre deney grubunda yer alan işitme engelli bireylerin dans etkinliği öncesi ve sonrasındaki sosyal beceri, özgüven ve öz-yeterlik düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Dans eğitimi sonrasında deney grubu ile kontrol grubu arasındaki sosyal beceri, özgüven ve öz yeterlik düzeyleri arasında anlamlı ilişki bulunurken (p<0.05), çalışma sonucunda deney grubuna ilişkin sosyal beceri, özgüven ve öz-yeterlik düzeylerinin pozitif yönde artış gösterdiği tespit edilmiştir. Çalışmada ayrıca engelli bireylerin yaş ve cinsiyet değişkenlerine göre öz-yeterlik, özgüven ve sosyal beceri düzeylerinin istatistiksel olarak anlamlı şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir (p<0.05).

The purpose of this study was to examine the effects of dance activity on self-efficacy, self-confidence, and social skills of hearing impaired individuals. For this purpose, studies related to self-efficacy, self-confidence and social skills of disabled people were obtained by literature review. In the second part of the study, an empirical study was performed in Karşıyaka Solidarity Hearing Impaired Society to measure the effects of dance activity. The sample of the study involved a total of 60 hearing-impaired university students who aged 18 and above, consisting both 30 student for control and experimental groups. Participants were selected by voluntary sampling method. Pre-test-post test model was used in the study. Data collection tools were Self Efficacy Scale for Body Language and Dance developed by Özevin-Tokinan and Bilen (2008), Self-Esteem Scale developed by Özevin (2006) and the Social Skill Scale developed by Riggio (1986). SPSS 22.0 package program was used in the analysis of the data. Kolmogorov-Smirnov test, Paired sample T test, and independent sample T test were used.According to the findings of the study, it was determined that the hearing impaired individuals in the experimental group had statistically significant differences between social skills, self-esteem and self-efficacy levels after the dance activity (p <0.05). While there was a significant relationship between social skills, self-esteem and self efficacy levels between the experimental group and the control group (p <0.05) after the dance training, it was concluded that the social skills, self-esteem and self efficacy levels related to the experimental group increased positively. It was also found that self-efficacy, self-esteem and social skills were significantly different in terms of age and gender of heraing impaired individuals (p <0.05).