Çocuklarda fungiform papilla sayısı ile çürük arasındaki ilişkinin araştırılması

Abstract

Amaç: Çocuklarda dil üzerinde bulunan Fungiform Papilla (FP) sayısını tespit ederek süt ve karma dişlenme dönemlerinde çürük varlığı ile FP sayısı arasındaki ilişkiyi araştırmak, FP sayısının çürük riski açısından bir test olabileceğini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Marmara Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti Anabilim Dalına başvuran 157 çocuk (82 erkek, 75 kız, 5-10 yaş aralığında) çalışmaya dahil edildi. Bilgilendirilmiş onay formu ailelerine imzalatıldı. Çocuğun genel sağlık durumu, oral hijyen bilgileri, fluorid uygulaması ve tat tercihlerine ilişkin sorular içeren anket dolduruldu. Ağız iç muayene reflektör ışığı altında ayna ile yapıldı. Elde edilen kayıtlar ICDAS II indeksine (Uluslararası Çürük Tespit ve Değerlendirme Sistemi) göre hesaplandı. DMFT, DMFS, deft ve dfs değerlerine çevrildi. Dilin dorsal yüzeyindeki FP sayısı Denver Papilla Protokolü'ne göre hesaplandı. Verilerin değerlendirilmesinde NCSS programında; Bağımsız t testi, Mann Whitney U testi, Ki-kare testi, Fisher gerçeklik testi, Pearson korelasyon testi kullanıldı. Bulgular: Çocukların FP ortalaması 32,22+12,59; medyanı 29'dur. Çocuklarda yaş artarken FP sayısının düştüğü (r=0,441, p=0,001), kızların FP sayısı ortalaması erkeklerden anlamlı derecede yüksek olduğu (p=0,022) görüldü. Çocukta FP sayısı artarken süt azı dişlerin tüm yüzeylerinde çürük sayısının arttığı (p=0,010), FP sayısının çürük riski açısından duyarlılığı toplam dfs de 0,81; özgüllüğü düz yüzey dfs de 0,73 olarak bulundu. Tat tercihleri ile FP sayısı ve çürük arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Sonuç: Çalışmamızda çocukların çürük riskinin belirlenmesinde FP sayısının da bir risk faktörü olarak değerlendirilebileceği, FP sayısının 29'un üzerinde olması durumunda çürük riskinin arttığı gösterildi.

Aim: The aim of this study was to determine the fungiform papillae (FP) number on the tongue in children and investigate the relationship between caries and FP number in primary and mixed dentitions and to find out FP number may be considered as a test for caries risk. Material-Methods: One hundred and fifty seven children (82 boys, 75 girls, and age 5-10) who attended to Pediatric Dentistry Department of Marmara University were included in the study. Informed consent was obtained from parents. Questionnaires were presented to parents to record their child's general health, oral health knowledge, fluoride exposure and taste preferences. The intra oral examination was performed under artificial light. ICDAS II index (International Caries Detection and Assessment System) was used and transformed to DMFT, DMFS, deft, and dfs indeces. The FP number on the dorsal surface of the tongue was calculated according to the Denver Papilla Protocol. Statistical analyses were done using Independent t test, Mann Whitney U test, Chi-square test, Fisher reality test, Pearson correlation test of the NCSS programme. Results: The mean number and median of FP of the children were 32,22+12,59 and 29 respectively. The FP number decreased significantly as the age related (r=0,441, p=0,001) and the girls' FP number was significantly higher than the boys' (p=0,022). The number of caries increased on all surfaces of primary teeth while the FP number increased (p=0,010). The sensitivity of the FP number was 0,81 in total dfs; the specificity was 0,73 in the smooth surface dfs. The difference between taste preferences and both FP number and caries were not statistically significant. Conclusion: In our study, we found that FP number of children could be evaluated as a risk factor for determining the dental caries, and as the cutoff point was above 29, the risk of caries increased.