Ortodontik debonding sonrası farklı zamanlarda uygulanan beyazlatma tekniklerinin mine yüzeyine etkilerinin in-vitro olarak incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, ortodontik debonding sonrası farklı zamanlarda uygulanan farklı beyazlatma tekniklerinin mine yüzeyine etkilerini incelemektir.Altı gruptan oluşan, toplamda 60 adet diş üzerinde gerçekleştirilen bu çalışmada kullanılacak dişler daha rahat manüplasyon amacıyla mine sement birleşiminin 1 mm altından köklerinden ayrılıp, adeziv yapıştırılacak labial yüzeyi merkezde kalacak şekilde otopolimerizan soğuk akrilik doldurulan kalıplara gömülmüştür. İşlem öncesi mine yüzeylerinin pürüzlülük değerleri optik profilometre ile ölçülmüştür. Diş yüzeylerine adeziv rezin yapıştırılmış ve tüm örneklere ağız içi ortamın simule edilebilmesi amacıyla 5 ile 55 ⁰C arasında 10.000 kez termal siklus uygulanmıştır. Ardından mine yüzeyinde bulunan adeziv, ağız içindeki temizleme hareketlerine benzer şekilde, mikromotora takılan 6 bıçaklı tungsten karbit frez ile 20000 rpm hızda temizlenmiştir. Örneklerin gruplaması uygulanan işlemlere göre yapılmıştır. Temizleme işleminden sonra kontrol grubu olarak kullanılacak sadece debonding işlemi uygulanmış 1. grup - D Grubu, debonding sonrası beklemeden %40 hidrojen peroksitle 3 kez 20 dakika klinik tipte beyazlatma uygulanan 2. grup - DKB Grubu, debonding sonrası beklemeden %16 karbamit peroksitle günde 6 saat ve 14 gün boyunca ev tipi beyazlatma uygulanan 3. grup - DEB grubu, debonding sonrası 4 hafta yapay tükürük içerisinde bekletilen 4. grup - DT Grubu, debonding sonrası 4 hafta yapay tükürük içerisinde bekletildikten sonra %40 hidrojen peroksitle 3 kez 20 dakika klinik tipte beyazlatma uygulanan 5. grup - D4KB grubu ve debonding sonrası 4 hafta yapay tükürükte bekletildikten sonra %16 karbamit peroksitle günde 6 saat 14 gün boyunca ev tipi beyazlatma uygulanan 6. grup - D4EB grubu olarak tanımlanmıştır. İşlemler tamamlandıktan sonra örneklerin ikinci ve son ölçümleri optik profilometre ile yapılmıştır. Kalitatif inceleme için tüm gruplardan rastgele seçilen bir örnek taramalı elektron mikroskobunda 500 büyütme ile incelenmiştir.İşlem sonrası tüm örneklerde yüzey pürüzlülüğün arttığı görülmüştür. Adeziv rezinin uzaklaştırılmasından sonra beklemeden %40 hidrojen peroksitle ofis tipi beyazlatma yapılan diş yüzeylerinde en fazla pürüzlülüğe rastlanmıştır. Bunu debondingivsonrası 4 hafta yapay tükürükte bekletilen ve %40 hidrojen peroksitle ofis tipi beyazlatma yapılan diş yüzeyleri takip etmiştir. %16 karbamid peroksit kullanılarak yapılan ev tipi beyazlatma tekniklerinin debonding sonrası hemen yapılması ya da 4 hafta yapay tükürükte bekletildikten sonra yapılması arasında yüzey pürüzlülüğü açısından fark bulunamamıştır. %16 karbamid peroksit kullanılarak yapılan tüm beyazlatma tekniklerinde, tek başına debonding sonrası elde edilen mine yüzey pürüzlülüğü değerleriyle benzer sonuçlar ortaya çıkmıştır. Yapay tükürük uygulaması in vitro ortamda debonding sonrası mine yüzeyinde belirgin değişikliğe neden olmamıştır. Tüm çalışma gruplarının mine yüzey değişim oranları karşılaştırıldığında %40 hidrojen peroksit kullanılan gruplarda en fazla değişim oranı görülmesine rağmen, gruplarası son pürüzlülük değerleri arasındaki fark anlamlı bulunamamıştır.Ortodontik tedavi sonrası beyazlatma yapılacaksa debonding işlemleri ile oluşan mine yüzey pürüzlülüğünü daha fazla artırmadığı için karbamid peroksitle ev tipi beyazlatma tedavileri önerilmektedir. Ortodontik tedaviden hemen sonra, mine yüzey pürüzlülüğünü daha da artırdığı için yüksek konsantrasyonlarda hidrojen peroksitle ofis tipi beyazlatmadan kaçınılmalıdır.Anahtar kelimeler: Mine yüzeyi; Yüzey pürüzlülüğü; Debonding; Rezin uzaklaştırma; Beyazlatma; Bleaching; Hidrojen peroksit; Karbamid peroksit

The aim of this study is to examine the effects of different bleaching techniques applied at different times on the enamel surface after orthodontic debonding.A total of 60 teeth, consisting of 6 groups, were used in this study. The teeth were separated from their roots 1 mm below the cementoenamel junction for better manipulation and embedded in cold acrylic filled molds. The roughness values of the enamel surfaces before processing were measured by optical profilometer. Adhesive resin was bonded to the tooth surfaces and thermal cycle was applied 10.000 times between 5 and 55 ⁰C in order to simulate the oral environment in all samples. Then, the adhesive on the enamel surface was cleaned at 20000 rpm with a 6 blade tungsten carbide bur attached to the micromotor, similar to the debonding movements in the mouth. The grouping of the samples was done according to the applied procedures. The group to be used as the control group which only the debonding process was applied was called 1. group - D, the group which clinical bleaching was applied after debonding immediately with %40 hydrogen peroxide for 3 times in 20 minutes sessions was called 2. group - DKB, the group which home bleaching was applied after debonding immediately with %16 carbamide peroxide 6 hours a day for 14 days was called 3. group - DEB, the group which was stored in artificial saliva for 4 weeks was called 4. group - DT, the group which was stored in artificial saliva for 4 weeks and then bleached with %40 hydrogen peroxide for 3 times in 20 minute sessions was called 5. group - D4KB, the group which was stored in artificial saliva for 4 weeks and then bleached with %16 carbamide peroxide 6 hours a day for 14 days was called 6. group - D4EB. After the procedures were completed, the second and final measurements of the specimens were made with optical profilometer. One randomly selected sample from all groups for qualitative examination was examined with a scanning electron microscope at 500 magnification. Surface roughness increased in all samples after the treatment. After removal of the adhesive resin, the roughness was found to be maximum on the tooth surfaces which were immediatey bleached with 40% hydrogen peroxide (DKB). This was followed by the teeth surfaces which were stored in artificial saliva for 4 weeks and then bleached with %40 hydrogen peroxide (D4KB). There was novisignificant difference in surface roughness between home bleaching techniques using 16% carbamide peroxide immediately after debonding or after 4 weeks storing in artificial saliva. In all bleaching techniques using 16% carbamide peroxide, similar results were obtained with enamel surface roughness values obtained after debonding alone. The artificial saliva did not cause significant changes in the enamel surface after debonding in vitro. When the enamel surface change rates of all the study groups were compared, although the highest change rate was observed in the groups using 40% hydrogen peroxide, the difference between the final roughness values of the groups were not significant.If bleaching will be performed after orthodontic treatment, home bleaching with carbamide peroxide is recommended for bleaching treatments since the enamel roughness formed by debonding does not further increased by bleaching procedure. After orthodontic treatment, immediate bleaching with high concentrations of hydrogen peroxide should be avoided because high concentrations of hydrogen peroxide can cause increased roughness of enamel after debonding.Key Words: Enamel surface; Surface roughness, Debonding; Resin removal; Bleaching; Hydrogen peroxide; Carbamide peroxide