Turkey`s alignment to the European Union`s transport policy: Revisiting the integration theories

Abstract

Bu çalışma Türkiye'nin Ulaştırma alanında AB'ye entegrasyonunu araştırmaktadır. AB ile Türkiye arasında kurulmuş olan Gümrük Birliği'nin güncellenmesinin tartışıldığı bu günlerde, Ulaştırmanın ikili ekonomik ilişkilere olan katkısı göz ardı edilmemelidir. Bunun yanında, Ulaştırma entegrasyonu halen Türkiye'nin tam üyelik öncesi çözüme kavuşturması gereken konular arasında yer almaktadır. Yakın zamanda yapılmış siyasi söylemler ve önemli yatırımlar, Türkiye'nin Ulaştırma entegrasyonu konusunda hayli ilerlediğini iddia etmektedir. Bu çalışma da bu söylem ve yatırımların etkisini ve geçerliliğini ortaya çıkarmak için düzenlenmiş ve Türkiye'nin AB Ulaştırma politikalarına ne kadar entegre olduğunu bilimsel olarak incelemiştir. Bu bağlamda araştırma üç ayrı vaka analizini karşılaştırmış ve sonuçları gözlemlemiştir. Almanya, Birleşik Krallık ve Türkiye Ulaştırma konularında aynı yönetim modeline sahiptir ve vaka çalışmaları olarak seçilmişlerdir. Üç farklı entegrasyon teorisinin hipotezleri değerlendirilmiş ve Çok düzeyli yönetişim modelinin Ulaştırma entegrasyonu için uygunluğu vurgulanmıştır. Yapılan bu testler sonucunda Türkiye'nin entegrasyon bağlamında gerekli olduğu savunulan yönetişim modelinin kurulumunda sorunlar yaşadığı tespit edilmiştir. Türk devlet görevlileri ve çıkar grupları ile yapılan toplantılar sonucunda bu tespitin nedeninin Türkiye ve AB arasında Ulaştırma alanında yaşanan yüksek derece siyasallaşma ve seçiciliğin olduğu belirtilmiştir.

This study investigates Turkey's integration to the EU on transport. While Turkey and the EU still negotiating the terms of the Customs Union modernization, transport still constitutes an important place in the bilateral economic relations. Moreover, alignment on transport is still a condition for Turkey before full membership. Recent political declarations and huge investments on transport claimed a far advanced progress on the integration process. This study is designed to validate these claims and take out how far Turkey achieved on this alignment. With respect to these goals, the research question asserts the extent of the Turkish integration on transport. In the empirical part, this study offers a case study comparison between Germany, United Kingdom and Turkey, countries that have the same governance model with Turkey when it comes to transport. By using three different integration theories, the empirical data shows that Multi-level governance is the key for these countries to thrive over alignment. However, Turkey has somehow failed to form this anticipated web of interactions. The outcome of the interviews with Turkish state officials and interest groups lead to the conclusion that the high politicization and intense selectivity could be the reasons of the missing links between different decision-making levels.