Deneysel tendon hasarı oluşturulmuş tavşanlarda pulslu manyetik alanın (PMA) etkilerinin araştırılması ve ekstrakorporeal şok dalga terapi (Extracorporeal shockwave therapy; ESWT) yöntemi ile karşılaştırılması

Abstract

Aşil tendonunda oluşan hasarın tamiri sonrasında fonksiyon kaybı, yapışıklık, yeniden kopma ve tendonda dejenerasyon gibi komplikasyonlar görülmektedir. Bu komplikasyonlar veya yaralanmalar sonucu tendonun normal yapısı bozulmakta biyomekanik özelliklerini kaybetmektedir. Bu nedenle tendonun orijinal sağlamlığına geri dönüşü gecikmektedir. Orijinal yapının yeniden oluşmasında klinikte ektrakorporeal şok dalga terapisi (ESWT) yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. ESWT'nin tendonda hücre çoğalması ve çeşitli büyüme faktörleri üzerine etkili olduğunu gösteren çok sayıda araştırmalar mevcuttur. Ancak tendon biyomekaniği açısından ayrıntılı çalışmalar sınırlıdır. Ayrıca pulslu manyetik alanın (PMA); tendon iyileşmesinde etkili olduğunu gösteren biyomekanik ve immünohistokimyasal araştırmalar olduğu gibi iyileşmeye herhangi bir etkisinin olmadığını bildiren çalışmalarda mevcuttur.Bu çalışmada, aşil tendon hasarı oluşturulmuş tavşanların tendonlarında PMA (4 hafta (28 gün), PMA; 15 Hz, 1mT, 260 μs, 1 saat/gün) ve ESWT'nin (3 Doz/28 gün; 1.Doz: 3 Bar, 15 Hz, 300 atım, 2.Doz: 5 Bar, 15 Hz, 500 atım, 3.Doz: 5 Bar, 15 Hz, 500 atım) iyileştirici etkileri immünohistokimyasal ve biyomekanik özellikler yönünden araştırıldı. Her iki yöntemle elde edilen sonuçlar karşılaştırılarak PMA'nın klinikte kullanılabilirliği değerlendirildi. Bu amaçla, 50 adet dişi Yeni-Zealanda tavşanı; biyomekanik ve immünohistolojik olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Her grup; K (Kontrol), SH (Sham), TI (Tendon Hasarı), TI+ESWT (Tendon Hasarı+Ekstrakorporeal Şok Dalga Tedavi), TI+PMA (Tendon Hasarı+Pulslu Manyetik Alan) olmak üzere 5 alt gruba ayrıldı. Tendon dokusuna ait yapısal parametreler ölçüldü. Materyal parametreler yapısal parametrelerden hesaplandı. Ayrıca immünohistolojik açıdan iyileşme miktarı değerlendirildi.Biyomekanik bulgular incelendiğinde; TI+PMA grubu ait maksimum kopma kuvveti (MKK), dayanıklılık ve maksimum stres ortalamaları TI grubuna göre önemli derecede arttığı gözlendi (P˂0,05). TI+ESWT grubuna ait MKK ortalamaları TI grubuna göre önemli derecede arttığı saptandı (P˂0,05). Ayrıca; TI+ESWT ile TI+PMA gruplarına ait yapısal ve materyal parametrelerin benzer olduğu gözlendi. TI+PMA grubuna ait İmmünohistokimyasal görüntüler TI grubu ile karşılaştırıldığında fibrözis dokunun azaldığı ve kollajen liflerinin homojenliğinin yeniden sağlandığı, kollajen organizasyonunun daha düzenli olduğu gözlendi.Bu sonuçlara göre; ESWT ile PMA'nın iyileşmeye aynı düzeyde etkili olduğu, ESWT'nin erken iyileşme döneminde, PMA'nın ise uzun dönemde etkili olduğu ve PMA uygulamasının klinikte ESWT kadar yaygın ve etkin bir biçimde, ağrısız alternatif bir tedavi yöntemi olarak kullanılabileceği sonucuna varıldı.

After recovery of achilles tendon injury, complications like the loss of function, adhesion, recurrence of rupture, and degeneration in tendon can be seen. As a result of these complications and injuries the normal structure of tendon is deformed and biomechanical properties are lost. Therefore, returning to original stability of tendon is retarded. Extracorporeal shockwave therapy (ESWT) is a widely used clinical method to reproduce original structure. There are many studies showing ESWT effect on cell profileration and various growth factors in tendon. However, detailed studies about tendon biomechanics are limited. Additionally, there are biomechanical and immunohistochemical researches that pulsative magnetic field (PMF) effect on tendon recovery studies, yet in some studies it was stated as PMF has no effect on recovery.In this study, curative effects of PMF 4 week (28 days), PMF (15 Hz, 1mT, 260 µs, 1hr/day) and ESWT (3 doses/28 days, first dose: 3 bar, 15 Hz, 300 beam, second dose: 5 bar, 15 Hz, 500 beam, third dose: 5 bar, 15 Hz, 500 beam) on rats with achilles tendon injury were investigated in terms ofimmunohistochemical and biomechanical properties. The clinical usability of PMF was evaluated as comparing results of both methods. For this purpose, 50 New-Zealand female rats were divided into two groups as to be used in either biomechanic or immunohistochemistry studies. Each group were further divided into five as C (Control), SH (Sham), TI (Tendon Injury), TI+ESWT (Tendon Injury+Extracorporeal Shockwave Therapy), TI+PMF (Tendon Injury+Pulsed Magnetic Field). Structural parameters of tendon tissue were measured. Material parameters were calculated from structural parameters. Additionally, recovery level was evaluated immunohistochemically. As biomechanic results were analyzed, it was found that Ultimate Tensile Strength (UTS), toughness, maximum stress avarages of TI+PMF group were significiantly increased (p<0.05). UTS avarages of TI+ESWT group were significiantly increased compared to TI group (p<0.05).Additionally, it was observed as structural and materyal parameters of TI+ESWT and TI+PMF groups were similar. When immunohistochemical images of TI+PMF group were compared with TI group, it was seen as fibrous tissue amount was decreased and homogenity of collagen fibers were recovered, and collagen organization was more uniform. According to these results, it is concluded as ESWT and PMF are equally efficient on recovery, ESWT on early recovery period, yet PMF is effective in long term period and can be used widely and efficiently in clinic as a painless alternative treatment method.