Türkiye`de sol akımların Türk devrimi algılamaları 27 Mayıs 1960 - 12 Mart 1971

Abstract

Türk modernleşmesi kaçınılmaz ve geri çevrilmez bir süreçti, salt bir tercihin sonucu olmayıp bir zorunluluktu. Türk Devrimi de sistemli olarak II. Mahmut döneminde başlayan Türk modernleşme hareketinin ulaştığı doruğun adıdır. Üretimin, teknolojinin, siyasetin, kısacası insan ve toplumla bağlantılı her şeyin geçmiş çağlara göre kıyaslanamayacak bir hızla değiştiği bir dünyanın acımasız koşulları içinde ayakta kalabilmek, zamanın ruhunu doğru okuyabilmeye, çağın akışına ayak uydurabilmeye bağlıydı. Bu değişimin dışında kalan, anakroni yaşayan toplumların makus talihi sömürgeleşmek, diğer toplumların kölesi haline gelmekti. İşte Türk Devrimi, bağımsızlığına çok düşkün ve tarih boyunca onurlu bir var oluşla tarih sahnesinde rolünü oynamış olan Türk Milletinin tarihinin kaçınılmaz ve geri çevrilmez bir aşaması olarak karşımıza çıkmaktadır. Önderinin adıyla ilişkilendirilerek yurt içinde ve dışında Kemalist devrim, Kemalizm gibi adlarla da nitelendirilmiştir. Kemal Atatürk modern Türkiye'nin kurucusu olduğundan doğaldır ki Atatürkçülük (Kemalizm) de Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş felsefesidir ve Türkiye'de siyasal meşruiyet kaynağıdır. Ona gönderme yapmaksızın Türkiye'de siyaset üretme şansı pek azdır. Nitekim 27 Mayıs sonrasının uygun iç ve dış konjonktürüyle doğru orantılı olarak hızla gelişen sol akımların yolu, kaçınılmaz olarak Türkiye'nin bu siyasal gerçekliğiyle kesişti. Başlangıçta Türk Devrimi'yle neredeyse Kemalizm-sosyalizm iç içe geçmişliği derecesinde bir pozitif ilişki geliştiren sol, 12 Mart'a yaklaşıldıkça genel olarak hem iyice artan özgüvenin hem de kendi içindeki ?kim daha esaslı solcu? yarışının bir sonucu olarak radikalleşti, daha doğrusu Kemalizm'den arınarak billurlaşmaya başladı. Yine de Marksist solun Kemalizm'le köprüleri atması için 12 Mart balyozunu yemesi gerekecekti. Bu çalışmada, 27 Mayıs ? 12 Mart döneminin sol akımlarının geliştirdikleri Türk Devrimi algılamaları gün yüzüne çıkarılarak analiz edilmiştir.

Turkish Modernization was an inevitable and irreversable process, it wasn?t just a result of a preference, it was a necessity. Turkish Revolution is the name of the Turkish Modernizaton movement process reached the peak which had started with the II. Mahmut and improved systmetically. Surviving in the brutal conditions of the world while production, technology, policy, in short everything connecting with people and community were changing fast and can not be compared to past eras, was depend on reading the spirit of the time correctly and falling in step with changing of time. The destiny of the community which stayed out of the evolution and living anachrony was being colonized and being slave to other communities. Turkish Revolution stands out as a inevitable phase of Turkish Nation which has been fond of independence and in the stage of history existing honorable. Associated with its leader this revolution was called Kemalist Revolution or Kemalism at home and abroad. Kemal Atatürk is the founder of the modern Turkey and naturally Atatürkçülük ( Kemalism) is the founding philosophy of the Turkish Republic and the source of political legitimicy. The chance of making policy without making referance at him is low. So, in the conditions after 27th May, the way of the left which improving itself proportionally with the external and internal conjuncture, crossed with Turkey?s this political reality. The leftists, which had improved positive relations with Turkish Revolution like nested structure of Kemalism-Socialism at the beginning, were getting radical as a result of the competition `which one is more leftist? and increasing self confidence approching to 12th March, more precisely purified from Kemalism, it was getting to crystallize. Nevertheless, to burn the Kemalism brigde, Marxist left had to be exposed to 12th March?s hammer effect. In this study, the Turkish Revolution perceptions of the leftist movements of 27th May-12th March period are analyzed as bringing to light.