Streptozotosin ile indüklenen Tip II diyabetli sıçanlarda mikronükleus oluşumu üzerine glibenklamid ve metformin`in etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu tez çalışmasında, streptozotosin (STZ) ile uyarılmış diyabetik sıçanların üzerinde diyabet tedavisinde kullanılan glibenklamid ve metformin etken maddelerinin in vivo genotoksik etkileri araştırılmıştır. STZ ile diyabet oluşturulmuş 3-4 aylık erkek sıçan gruplarına 5 hafta süre ile oral olarak 150 mg/kg metformin (MET), 50 mg/kg glibenklamid (GLİ) ve 50 mg/kg glibenklamid+150 mg/kg metformin uygulaması yapılmıştır. Bu etken maddelerinin 5 hafta süre ile verilmesi sonucu sıçanlardaki hematolojik parametre analizleri, biyokimyasal parametre analizleri ve DNA hasarının bir göstergesi olan mikronükleus (MN) analizleri, eş zamanlı olarak herbir hayvandan intrakardiyak olarak alınan kan örneklerinde yapılmıştır. Literatürde ilk defa metformin ve glibenklamid kombine uygulamasının MN oluşumu üzerine etkisi bu çalışmada araştırılmıştır. Kontrol grupları ile ilaç uygulaması yapılmış gruplar arasında incelenen kan parametreleri değerleri ve mikronükleus frekanslarındaki farklılıklar t-testi ile değerlendirilmiştir. Kontrol grubu ile metformin ve glibenklamid uygulanan sıçanların eritrosit MN sıklığı açısından gruplar arasında istatistiksel açıdan bir fark olmadığı bulunmuştur. Kontrol grubu ile metformin+glibenklamid kombinasyonunun birlikte uygulandığı grup MN sıklığı açısından karşılaştırıldığında istatistiksel açıdan önemli artışların olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Yani metformin ve glibenklamid ilaç etken maddelerinin ayrı ayrı uygulanmasında genotoksik etkinin bir göstergesi olan mikronükleus frekansında önemli bir değişme olmazken, bunların birlikte kombine kullanılması durumunda mikronükleus frekansında artışlar bulunmuştur. Elde edilen veriler, metformin ve glibenklamid etken maddesinin birlikte kullanılmasının genotoksik hasara neden olduğunu göstermiştir. Anahtar Kelimeler:Tip II diyabet, metformin, glibenklamid, genotoksik etki, mikronükleus, sıçan.

In this thesis study, in vivo genotoxic effects of glibenclamide and metformin agents used in the treatment of diabetes on streptozocin (STZ) stimulated diabetic rats were investigated. 150 mg/kg of metformin (MET), 50 mg/kg glibenclamide (GLI) and 50 mg / kg glibenclamide + 150 mg / kg metformin were administered orally to male 3-4 month old male rats with STZ for 5 weeks. Hematological parameter analyzes, biochemical parameter analyzes and micronucleus (MN) assays, which are indicative of DNA damage, were performed simultaneously in blood samples taken intracardiacly from the each animal at the end of 5 weeks of administration of these agents. The effect of combined metformin and glibanclamide on MN formation in the literature has been investigated in this study for the first time. Differences in blood parameters and micronucleus frequencies between control and drug-treated groups were assessed by t-test.There was no statistically significant difference between groups in terms of the erythrocyte MN frequency of the control group and the rats given metformin and glibenclamide. Statistically significant increases were found when the combination of control group and metformin + glibenclamide were compared in terms of group MN incidence (p <0,05). That is, there is no significant change in the frequency of micronucleus, which is an indicator of genotoxic effect, when metformin and glibenclamide drug agents are administered separately, but statistically significant increases in micronucleus frequency are found when they are used together. The obtained data have shown that the combined use of metformin and glibenclamide agent causes genotoxic damage.Key Words:Type 2 diabetes, metformin, glibenclamide, genotoxic effect, micronucleus, rat.